| Akropolis, Faust, Hamlet |
|
W teatrze mitów europejskich z Ludwikiem Flaszenem UWAGA! ZMIENIŁA SIĘ KOLEJNOŚĆ SPOTKAŃ 12 stycznia {sobota} 17:00 Sala Teatru Laboratorium Hamlet Spotkanie seminaryjne Ludwika Flaszena z udziałem prof. Joanny Walaszek 13 stycznia {niedziela} 17:00 Sala Teatru Laboratorium Hamlet Spotkanie seminaryjne Ludwika Flaszena z udziałem prof. Dariusza Kosińskiego Spotkania seminaryjne z udziałem: Krzysztofa Czyżewskiego, prof. Dariusza Kosińskiego, prof. Grzegorza Niziołka, prof. Krzysztofa Rutkowskiego, prof. Włodzimierza Szturca, prof. Joanny Walaszek Rozmyślania nad mitami założycielskimi Zachodu, których nośnikiem jest teatr (Marlowe, Szekspir, Goethe, Wyspiański). Ich rola w kształtowaniu świadomości europejskiej. Ich rezonans dzisiaj – w świecie zglobalizowanym, w warunkach spotkań i konfrontacji kultur, gdy Europa szuka swego nowego samookreślenia. Czy Akropol to tylko ruiny dla turystów? Czy Faust i Hamlet to nasi współcześni? My, cywilizacje, wiemy już, że jesteśmy śmiertelne Paul Valéry W Polsce zagadką Hamleta jest to, co jest w Polsce do myślenia Stanisław Wyspiański Ludwik Flaszen – uczestnik i świadek wielkiej epoki teatru. Współzałożyciel i współanimator Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego przez cały okres jego istnienia (1959–1984). W latach osiemdziesiątych – dyrektor. Krytyk, pisarz, wieloletni partner twórczego dialogu z Grotowskim, sam został praktykiem, prowadząc doświadczenia parateatralne, warsztaty aktorskie w wielu krajach świata. Jego pierwsza książka Głowa i mur (1958) została skonfiskowana przez cenzurę PRL. Autor Cyrografu – tomu esejów i małych próz o sytuacji jednostki w systemie totalitarnym (pierwsze wydanie 1971, ostatnie – 1996, Kraków; wersja francuska – Paryż 1990). Jego tom szkiców Teatr skazany na magię (Kraków 1983) zawiera teksty oraz wykłady związane ze współpracą autora z Jerzym Grotowskim i jego udziałem w kształtowaniu twórczej doktryny Teatru Laboratorium. W roku 2010 ukazał się jego tom Grotowski & Company (w języku angielskim). W przygotowaniu przekłady na języki: francuski, hiszpański, portugalski (Brazylia) i włoski oraz wydanie polskie (rozszerzone i zmienione). Od 1984 roku, po rozwiązaniu Teatru Laboratorium, mieszka w Paryżu. Joanna Walaszek – profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, historyk i krytyk współczesnego teatru. Jej działalność naukowa, krytyczna i dydaktyczna skupia się wokół zagadnień „żywego” teatru – twórczości wybitnych artystów (reżyserów aktorów, zespołów), przedstawień, interpretacji scenicznych dramatów (m.in. Szekspira), procesów przemian idei, estetyki, teorii i praktyki współczesnego teatru. Autorka książek: Konrad Swinarski i jego krakowskie inscenizacje (Warszawa 1991), Teatr Wajdy. W kręgu arcydzieł: Dostojewski, „Hamlet”, „Wesele” (Kraków 2003), Ślady przedstawień (Warszawa 2008), współautorka „Dziadów” Adama Mickiewicza w inscenizacji Konrada Swinarskiego. Opisu przedstawienia (1998). Stała współpracowniczka Gazety Teatralnej „Didaskalia”. Dariusz Kosiński – profesor w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku (Sztuka aktorska Wandy Siemaszkowej, Kraków 1997; Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku…, Kraków 2003; Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki, Kraków 2005). W latach 2005–2008 kierował projektem badawczym „Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku”, którego efektem jest między innymi redagowana przez niego seria o tej samej nazwie. Od kilku lat koncentruje się na badaniach nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, czego efektem jest książka Polski teatr przemiany (Wrocław 2007). Ostatnio wydał książkę Grotowski. Przewodnik (Wrocław 2009) oraz autorską syntezę dziejów polskich sztuk przedstawieniowych – Teatra polskie. Historie (Warszawa 2010). Zajmuje się także interpretacją dramatu (m.in. książka Sceny z życia dramatu, Kraków 2004). Wspólnie z Ireneuszem Guszpitem przygotował edycje pism teatralnych Juliusza Osterwy (Przez teatr – poza teatr, Kraków 2004; Antygona, Hamlet, Tobiasz…, Kraków 2007). Jest autorem i współautorem kilku publikacji popularyzatorskich (Słownik postaci dramatycznych, Kraków 1999; Słownik wiedzy o teatrze, Bielsko-Biała 2005; Słownik teatru, Kraków 2006). Od stycznia 2010 dyrektor programowy Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Jest członkiem Rady Naukowej miesięcznika „Dialog”, Rady Naukowej Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie oraz Komisji Nauk o Sztuce PAN. |