Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Uwertura. Fragmenty o przeczuciach nieśmiertelności ze wspomnień wczesnego dzieciństwa


"Ewangelie dzieciństwa" - plakat autorstwa Bartosza RadziszewskiegoAktorzy: Marta/Maria – Ditte Berkeley/Kamila Klamut oraz Nini Julia Bang,  Przemysław Błaszczak, Tomasz Bojarski,  Jean François Favreau, Jarosław Fret, Aleksandra Kotecka, Matej Matejka, Ewa Pasikowska, Tomasz Wierzbowski,
Prowadzenie projektu: Jarosław Fret
Światła: Bartosz Radziszewski

"Ewangelie dzieciństwa", Przemysław Błaszczak. Fot. Tom DombrowskiImpulsem do rozpoczęcia projektu „Ewangelie dzieciństwa” było zainteresowanie pierwiastkami gnostyckimi tkwiącymi w początkach chrześcijaństwa. Spektakl oscyluje wokół dwóch wątków: opowieści o wskrzeszeniu Łazarza przywołanej ustami jego sióstr, Marty i Marii oraz „świadectwa Marii Magdaleny” która, podług niektórych przekazów gnostyckich, miała szczególną pozycję wśród apostołów i utożsamiana była z jedną z sióstr Łazarza. Wśród tekstów pojawiają się mało znane ewangelie apokryficzne: Marii Magdaleny, Filipa, Tomasza oraz fragmenty pism Fiodora Dostojewskiego i Simone Weil.

"Ewangelie dzieciństwa", Kamila Klamut. Fot. Tom DombrowskiW spektaklu wykorzystane zostały pieśni zebrane przez zespół podczas wypraw do Gruzji, Bułgarii i Grecji w latach 1999–2003. Szczególnie ważna stała się praca z muzyką Swanów zamieszkujących najwyższą część Kaukazu, którzy przechowali w swej tradycji pieśni pogrzebowe sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące najstarszą formę wielogłosu w Gruzji, a być może na świecie. Drugim wątkiem muzycznym są pieśni liturgiczne z prawosławnej republiki mnichów Atos. Pieśni te, związane z okresem paschalnym, budują końcową część spektaklu – consolamentum.

Spektakl stanowi próbę opowiedzenia „późnej historii ciała” – po miłości, po poniżeniu, po śmierci; jest niemożliwą opowieścią o zmartwychwstaniu.

Zob. recenzje i omówienia:
  • Drajewski Stefan: Ewangelie dzieciństwa, „Głos Wielkopolski” 2007 nr 150, z 3 lipca

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/41296.html 


  • Kosiński Dariusz: W odpowiedzi, „Didaskalia. Gazeta Teatralna” 2004 nr 63 (październik), s. 48–52. PDF

  • Kwaśniewska Monika: Genius Loci. Odsłona siódma, „Nowa Siła Krytyczna” 2007, z 19 października
http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/45885.html