| Prof. dr hab. Juliusz Tyszka |
|
(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza) 6–7 marca 2015
6 marca 2015 {piątek} 18:00 Sala Kinowa Amerykański teatr Drugiej Reformy na długiej i krętej drodze do nowego społeczeństwa Wykład Wstęp wolny Podczas wykładu omówione zostaną następujące zagadnienia:
7 marca 2015 {sobota} Sala Kinowa Bread and Puppet Theatre Seminarium dla grupy roboczej Seminarium poświęcone zostanie wybranym tematom:
Prof. dr hab. Juliusz Tyszka jest teatrologiem, kulturoznawcą, performatykiem. Od 1978 roku pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (profesor nadzwyczajny na Wydziale Nauk Społecznych, kontakt: tyszkaj@amu.edu.pl). Autor sześciu książek (m.in. Widowiska nowojorskie, Poznań 1994; Między prawdą a doktryną. „System” Stanisławskiego w Polsce 1944–1956, Poznań 2000; Teatr Ósmego Dnia – pierwsze dziesięciolecie (1964–1973), Poznań 2005); redaktor pięciu tomów (m.in. Teatr w miejscach nieteatralnych, Poznań 1998; Obywatelski protest i karnawał uliczny. Serbia, 17 listopada 1996 – 20 marca 1997, Poznań 1998); współredaktor trzech; autor ok. dwustu artykułów, relacji, szkiców, felietonów i recenzji opublikowanych w Polsce, a także w Belgii, Francji, Holandii, Jugosławii, Niemczech, Rumunii, USA i we Włoszech; tłumacz z języków angielskiego i francuskiego. Ostatnio wydał książkę Mistrzowie (Poznań 2006) oraz napisane wspólnie z Joanną Ostrowską Szkice o teatrze alternatywnym (Poznań 2008) i przełożył z francuskiego książkę Serge’a Ouaknine’a, „Książę Niezłomny”. Studium i rekonstrukcja spektaklu Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (Wrocław 2011). Aktualnie pracuje nad monografią Teatr Ósmego Dnia. Krótka historia. Był koordynatorem siedmiu międzynarodowych konferencji naukowych, współkoordynatorem trzech, uczestnikiem ponad czterdziestu międzynarodowych i dwudziestu krajowych. W latach 1977–1982 był liderem i aktorem Studenckiego Teatru ICD (Plany na życie, Nasza lista przebojów); 1984–1990 pracował jako kierownik literacki i menedżer międzynarodowy Nieinstytucjonalnego Teatru Zawodowego „Wierzbak” Sp. z o.o., pierwszego prywatnego teatru w Polsce po roku 1950; 1986–1989 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatru dla Dzieci i Młodzieży (ASSITEJ); 1990–1992 był redaktorem naczelnym założonego przez niego „Poznańskiego Przeglądu Teatralnego”; 1992–1993 otrzymał stypendium w ramach Programu J.W. Fulbrighta na New York University (Tisch School of the Arts, Department of Performance Studies, Faculty Associate: prof. Richard Schechner); 2001–2004 był sekretarzem generalnym Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta; 1994–2004 współpracował przy Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Malta” (1994 – jego rzecznik prasowy); od 1999 jest „advisory editor” brytyjskiego „New Theatre Quarterly”; w semestrze letnim roku akademickiego 2002/2003 wykładał na Université d’Artois w Arras, w marcu i kwietniu 2010 na Université Rennes 2 (Francja), od 2006 na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą-Słubicach. Od 2003 do 2014 był współzałożycielem i współorganizatorem europejskiego programu studiów magisterskich European Masters in Science of Performative Creativity, koordynowanego przez Universty of Malta, z udziałem UAM i Università „La Sapienza” z Rzymu. Od roku 1995 uczestniczył w pięciu międzynarodowych programach badawczych (także współkoordynował jeden z nich) i jednego krajowego. W latach 1998–2010 był opiekunem Sekcji Nauk o Widowisku (od 2008: Sekcji Performatyki) Koła Naukowego Kulturoznawców UAM, animatorem kilkunastu programów edukacyjno-artystycznych, w tym trzech międzynarodowych, z udziałem twórców i animatorów kultury z Niemiec, Belgii, Francji, Kanady i USA. Do jego zainteresowań badawczych należą: społeczny i artystyczny kontekst funkcjonowania teatru alternatywnego, performatyka i teoria widowiska, teoria aktorstwa, teorie Konstantego Stanisławskiego i ich recepcja w Polsce oraz ich wpływ na współczesną kreację teatralną, dorobek Jerzego Grotowskiego w dziedzinie praktyki i teorii „działań typu widowiskowego”, historia teatru studenckiego i alternatywnego w Polsce, teatr eksperymentalny w USA, teatr amerykański, teatr dla dzieci i młodzieży, historia teatru polskiego w latach 1944–1956, zastosowanie technik teatralnych w terapii, edukacji oraz w biznesie. W ramach kursu wiodącego OUP „Zapomniane rewolucje: Druga Reforma Teatru” |