| Wspólne pola |
|
Pokaz pracy Simony Sali i Sankara Lala Sivasankarana Naira z udziałem Daisuke Yoshimoto, prowadzenie Jarosław Fret 25 kwietnia 2015 {sobota} 16:30 Sala Teatru Laboratorium Wstęp wolny W języku angielskim z tłumaczeniem na język polski Tematem pokazu będzie fizyczne przygotowanie aktora do treningu rozumianego jako proces dramaturgiczny. Jak rozpoznać dramat włączony do działań scenicznych? Jak zachować jego czytelność, kiedy konieczna jest przebudowa działań powodowana ograniczeniem środków ekspresji? Jak zapobiec degradacji dramatu w kontekście degradacji ciała?  Simona Sala zdobywała doświadczenie aktorskie, współpracując z artystami takimi jak Nhandan Chirco (Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards), Giles Smith (Royal National Theatre, London), Iñaki Azpillaga (Hiszpania), Carlos Alsina (Argentyna), Norberto Presta i Sabine Uitz (Centro Produzione Teatrale Via Rosse) oraz Tanya Khabarowa (Derevo). W 2004 roku ukończyła dwuletni profesjonalny kurs w Piccolo Teatro of Pontedera prowadzony przez Luisę Pasello, Silvię Pasello, Silvię Rubes, Roberta Bacciego i Francescę della Monica. Jest współzałożycielką włoskiego zespołu Sineglossa, z którym pracuje od 7 lat. Współpracując z Laurentem Piemontesim, założycielem Yamakasi, wprowadzała do swojego treningu aktorskiego ADD (Art du Deplacement). Z Sankarem Lalem Sivasankaranem Nairem, mistrzem kalaripajattu, prowadzi w ramach projektu BodyConstitution zajęcia dotyczące modelów kompensacji w treningu aktora. Od 2011 roku związana z Teatrem ZAR, współtworzyła dramaturgię akcji fizycznych w spektaklu Armine, Sister. W ramach swojego treningu prowadzi poszukiwania w obszarze dynamiki tempo–rytm oraz akumulacji energii performera i jej dramatycznego potencjału. Sankar Lal Sivasankaran Nair pochodzi z Thiruvananthapuram (Kerala, Indie). Południowy styl kalarippajattu trenuje od 1990 roku. Do jego mistrzów należeli: Tirupuram C. Madhavan (Anjaneya Kalari Sangham), Jayachandran Nair (Kerala School of Martial Arts) oraz Thankappan Assan i Ajith Kumar (Maruthi Marma Chikilsa Kalari Sangham and Ayurveda), a obecnie – Raja Gopalan Assan. Jest także dyplomowanym masażystą ajurwedyjskim – zabiegów i masaży ajurwedyjskich uczył się w Thiruvananthapuram w latach 1999–2008 (m.in. w Instytucie Studiów Ajurwedyjskich, gdzie ukończył profesjonalny kurs Ayurveda Panchakarma; w Maruthi Marma Chikilsa Kalari Sangham & Ayurveda, a także w prywatnych poradniach lekarzy ajurwedyjskich – P.S. Sharmy i B.S. Jacoba z Somatheeram Resort). Pracował też jako terapeuta w Sivam Ayurvedic Specialty Hospital. W latach 2005–2008 współpracował z indyjską grupą teatralną Milón Méla, współprowadząc liczne warsztaty i występując na festiwalach w Indiach i Europie. Od 2008 roku mieszka we Wrocławiu. Uczy południowego stylu kalarippajattu (prowadzi regularne zajęcia we Wrocławiu oraz warsztaty w Polsce i za granicą: w Finlandii, Francji, Niemczech, Rosji, Włoszech) i wykonuje masaże ajurwedyjskie. Współzałożyciel Studia Kalari, działającego przy Instytucie Grotowskiego i uczestniczącego w programie badawczym BodyConstitution. Daisuke Yoshimoto ukończył kierunek sztuki na Wydziale Teatru na Uniwersytecie Nippon w 1967 roku. Od pierwszych lat swej scenicznej aktywności współpracował i współtworzył spektakle z największymi twórcami butō, m.in. z Kazuo Ohno (jako menadżer przy Argentynie, 1977 i Mojej matce, 1981), Hisayo Iwaki, Yukihiko Sakai. Pierwsze przedstawienie butō Głowa kobiety ptaka przygotował w 1983 roku. Występował w wielu krajach, np. w Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Norwegii, na Ukrainie i Węgrzech, we Włoszech i USA. Wielokrotnie gościł w Polsce, prezentując swoje spektakle Eros i Tanatos (2004) oraz Ruiny ciała (2008) m.in. w Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie oraz Wrocławiu (na zaproszenie Ośrodka i Instytutu Grotowskiego). W 1997 roku pełnił funkcję programowego konsultanta festiwalu tańca butō, którego pomysłodawcą i realizatorem był Ośrodek Grotowskiego. W 2003 roku współpracował z Teatrem ZAR w ramach projektu „Ewangelie dzieciństwa”, tańcząc w spektaklu Łazarz. W roku 2010 wspólnie z Jackiem Ostaszewskim i grupą Osjan wystąpił w Teatrze Wielkim i Operze Narodowej ze spektaklem Ruiny ciała, a także na czterdziestolecie zespołu na Festiwalu Skrzyżowanie Kultur. W 2012 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy” zaprezentował we Wrocławiu spektakl Kiokatabira ciała. W 2013 roku po raz pierwszy przedstawił na wrocławskim placu Solnym akcję Świadek w ramach projektu „Armine, Sister”. Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego, wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego Filii we Wrocławiu, przewodniczącym Rady Kuratorów i kuratorem ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser czterech spektakli zespołu. Tryptyk Ewangelie dzieciństwa był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi, Seulu i Pekinie. W listopadzie 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem Armine, Sister, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. Fret wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk Ewangelie dzieciństwa (2010). Spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli. W ramach seminarium praktycznego BodyConstitution |