Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Jewgienij Wachtangow - co zostaje po artyście teatru?

okładkaWstęp, kronika, redakcja: Katarzyna Osińska
Data wydania: listopad 2008
ISBN: 978-83-923635-6-9
Format: 120x190 mm
Liczba stron: 368
Rodzaj oprawy: miękka
Ilustracje: 88 czarno-białych
Cena: 28 zł


Wybrane strony  PDF


Publikacja dofinansowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Spektakle Wachtangowa wywoływały opór i zaskoczenie. Jednak na zawsze pozostaną one ironicznym i mądrym dowodem na to, że prawdziwa sztuka nie zna szkoły, że jest ona i romantyczna, i futurystyczna, i naturalistyczna, i lewicowa, i prawicowa, że absolutnie nigdy nie bywa aktualna i że zawsze wchodzi w relację ze współczesnością, że opiera się na fundamentach warsztatu i że potrafi rozkwitać emanującą ze sceny szczerością.
Pawieł Antokolski: Pamięci nauczyciela (1922) 

Jewgienij Wachtangow zazwyczaj wymieniany jest jednym tchem obok innych reformatorów teatru z początku XX wieku. Jako artysta niewątpliwie należał do największych tamtej epoki, ale w odróżnieniu od Stanisławskiego i Meyerholda, nie dążył do ujęcia swych doświadczeń w system. Skupiony na pracy studyjnej, hołdował przekonaniu, że proces przygotowania spektaklu jest sprawą intymną, że uczestniczą w nim konkretni ludzie, a zatem nie można stworzyć uniwersalnych zasad – dla wszystkich. W działalności pedagogicznej, podkreślali to wszyscy jego wychowankowie, jego największą zaletą była umiejętność dotarcia do każdego aktora z osobna, nawiązania z nim głębokiego, osobistego kontaktu. (fragment Wstępu)


Zob. recenzje i omówienia:

  • Rafał Węgrzyniak: Dziedzictwo Wachtangowa, „Nowe Książki” 2009 nr 4, s. 38.
  • Dariusz Kosiński: Z ksiąg Azrielów, „Teatr” 2009 nr 5, s. 75–77. 

www.teatr-pismo.pl/index.php?sub=archiwum&f=pokaz&nr=823&pnr=42