profesor nadzwyczajny w Katedrze Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku (Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku…, 2003; Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki, Kraków 2005). W latach 2005–2008 kierował projektem badawczym „Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku”. Zajmuje się interpretacją dramatu (Sceny z życia dramatu, Kraków 2004). Wspólnie z Ireneuszem Guszpitem opracowuje i publikuje pisma teatralne Juliusza Osterwy (Przez teatr – poza teatr, Kraków 2004; Antygona, Hamlet, Tobiasz…, Kraków 2007). Obecnie koncentruje się na badaniach swoistości polskiej tradycji teatralnej i performatywnej. Autor monografii: Polski teatr przemiany (Wrocław 2007), Grotowski. Przewodnik (Wrocław 2009), Teatra polskie. Historie (Warszawa 2010). Od stycznia 2010 roku dyrektor programowy Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.
|
