Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
strona główna
Bartosz Frąckowiak

Bartosz Frąckowiak (ur. 1982), doktorant w Zakładzie Dramatu i Teatru IFP UAM. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i międzyuczelnianych studiów w Akademii „Artes Liberales”. Reżyser spektakli: Gniew według powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych Olgi Tokarczuk w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (2009) oraz Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie na podstawie Księdza Heleny i Ostatniego zlotu aniołów Mariana Pankowskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2009). Dramaturg spektakli wyreżyserowanych przez Wiktora Rubina: Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2006), Terrordom Breslau według powieści Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2006), Lilla Weneda Juliusza Słowackiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2007), Przebudzenie wiosny Franka Wedekinda w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2007), Drugie zabicie psa Marka Hłaski w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2007). W roli dramaturga pracował również z Agnieszką Olsten i Moniką Pęcikiewicz. Z Olsten zrealizował Otella Williama Szekspira w Teatrze Narodowym w Warszawie (2008) i Samsarę Disco w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2009); z Pęcikiewicz – Sen nocy letniej Szekspira w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2010).
Finalista „Talentów Trójki” 2010 w kategorii „Teatr”. Autor projektu „Performatyka Warszawska", poświęconego miejskim performansom i zrealizowanego w Instytucie Teatralnym w Warszawie (styczeń-czerwiec 2008). Publikował m.in. w „Dialogu”, „Didaskaliach”, „Krytyce Politycznej”, „Notatniku Teatralnym”, „Obiegu” i „Teatrze”. Członek Zespołu „Krytyki Politycznej”.
Bada związki nowych i tradycyjnych mediów z teatrem i sztukami performatywnymi w kontekście dramaturgii, kulturowego doświadczenia przestrzeni i ciała oraz języka. Z uwagą śledzi i poddaje refleksji charakterystyczne performanse nowych mediów. Interesuje go też antropologia miasta i performanse miejskie. A także dramat XX i XXI wieku. Swoimi transdyscyplinarnymi działaniami stara się przełamywać szkodliwy rozdział teorii i praktyki, nauki i sztuki.