strona główna
| Fakir, czyli optymizm |
|
Łaźnia Nowa - wspólnota wokół teatru
2 kwietnia (sobota) Studio na Grobli, ul. Na Grobli 30/32 godz. 18:00 Fakir, czyli optymizm – spektakl Teatru Łaźnia Nowa (Kraków) Reżyseria: Bartosz Szydłowski Scenografia: Małgorzata Szydłowska Zdjęcia: Rafał Kosecki Montaż: Przemysław Fik VJ: Dawid Kozłowski Muzyka: Andrzej Bonarek Obsada: Maria i Włodzimierz Barełowie, Barbara i Stanisław Dziedzicowie, Agata Marzec, Ryszard Słabczyński, Dagmara Waszkiewicz, Bartosz Szydłowski, Igor Stokfiszewski Szydłowski, Igor Stokfiszewski Czas trwania spektaklu: 75 minut Po spektaklu odbędzie się dyskusja z przedstawicielami Łaźni Nowej oraz z zaproszonymi gośćmi pod hasłem Wspólnota wokół teatru?  Spektakl, którego osią stała się inscenizacja Mrożkowskiego opowiadania Fakir z udziałem aktorów-amatorów oraz film, będący rejestracją prób i działań scenicznych, stawia pytania o historię najnowszą zdewastowanej dzielnicy, nadzieje i rozczarowania pomiędzy którymi egzystują jej mieszkańcy, miejsce teatru w nowohuckiej przestrzeni oraz sztukę jako narzędzie kreowania uniwersalnej wspólnoty. Bartosz Szydłowski wprowadza widzów w świat spektaklu, prezentując multimedialną narrację o historii Nowej Huty jako – zarazem – inspiracji oraz nieuniknionym kontekście tak dla tworzenia teatru, jak i rozważań o możliwościach zbudowania wokół niego wspólnotowych więzi. Z kolei krytyk i dramaturg Igor Stokfiszewski, który dołączył do zespołu aktorskiego, wykonuje na scenie tekst-manifest swojego autorstwa, dotykający wymienionych zagadnień.  Fakir, czyli optymizm jest kilkupoziomową narracją, w której mieszają się porządki historii Nowej Huty jako wyśnionego Eldorado wyrosłego na idei zbiorowego optymizmu, historii ustrojowej transformacji z jej obietnicami i rozczarowaniami, opowieści o nieustającej nadziei jako motorze egzystencji, o teatrze i jego demokratycznym, uczestniczącym potencjale, wreszcie – o potrzebie ustanowienia nowych wspólnotowych więzi w świecie zdominowanym przez indywidualizm i alienację. Spektakl, nawiązujący do powiastki filozoficznej Woltera Kandyd, czyli optymizm stara się również poszukiwać przestrzeni indywidualnego i zbiorowego życia, w których możliwa staje się autentyczna afirmacja rzeczywistości, wychodząca naprzeciw zarówno pesymizmowi codziennego doświadczenia jak i popkulturowej „ideologii szczęścia”.  Bartosz Szydłowski o projekcie: Ktoś, kto robi spektakl, odpowiada na pewne pytania spektaklem. Jest kilka impulsów, które mnie przy pracy nad „Fakirem” poprowadziły. Kiedy wziąłem napisane w 1992 roku opowiadanie, zobaczyłem w nim idealną sytuację nowohucką. W opowiadaniu Mrożka do wybiedniałej gminy przyjeżdża inwestor - hindus, który obiecuje dobudować do istniejącego komina fabrykę, tym samym dając nadzieję na dobrobyt. Żywi się i używa wszelkich radości kosztem mieszkańców, a potem znika zostawiając po sobie jedynie zapłodnioną wójtównę i oszukaną społeczność. Co by nie mówić – w Nowej Hucie po 89-tym również pojawił się inwestor-cudotwórca, również hindus - Lakshmi Mittal. Z jego obietnic i cudu gospodarczego, na który liczyła Nowa Huta też niewiele wyniknęło. Prawa ekonomiczne wzięły górę nad potrzebami społecznymi mieszkańców. To taki plan anegdotyczny, ale można z niego wyciągnąć sporo sensów. Jest inny impuls, które te sensy podbija. Nad tekstem zacząłem pracować z amatorami, w większości mieszkańcami Nowej Huty. W trakcie rejestracji prób, uświadomiłem sobie inną zbieżność. Otóż ja, jako reżyser, stałem się fakirem, kimś za kim zaczęli podążać z różnymi nadziejami. Dokument z prób pokazał piękną, indywidualną historię ludzi w procesie wspólnego spotkania. Pojemność tej relacji mnie zaskoczyła i do dzisiaj inspiruje. Ja – w pewnym sensie obcy – prowokuję w grupie ludzi nowe doświadczenie, wyzwalam emocje, kreuję relacje. Ta rola artysty, ulotna, chwilowa, prowokująca krótkotrwały wzlot – staje się tematem nas prowadzącym. Fakir znika, ale pozostawia za sobą nie tylko dziewczynę z brzuchem. Zapłodnienie staje się metaforą tej tajemniczej relacji uniesień, które zmieniają coś w naszym życiu na trwałe. Nie przypuszczałem, że „Fakir” Mrożka stanie się w pewnym sensie moim artystycznym manifestem, marzeniem o roli teatru w życiu, tej pięknej zabawy zmieniającej świat. W spektaklu wykorzystano teksty autorstwa Sławomira Mrożka, Bartosza Szydłowskiego i Igora Stokfiszewskiego. Rezerwacja miejsc i sprzedaż biletów: sekretariat@grotowski-institute.art.pl; tel. 71 344 53 20 Bilety: 20 zł |
||
