Instytut im. Jerzego Grotowskiego

strona główna

Eugenio Barba

Niezwykle ważnym projektem roku 2011 było przedstawienie The Chronic Life w reżyserii Eugenio Barby, założyciela skandynawskiego teatru laboratoryjnego Odin Teatret/Nordisk Teaterlaboratorium, który już w październiku 2010 rozpoczął we Wrocławiu przygotowania do spektaklu. Przygotowania kontynuowane były równolegle w siedzibie Odin Teatret w duńskim Holstebro jak i we Wrocławiu, a ostatnia sesja pracy oraz polska prapremiera odbyła się w Studiu Na Grobli, w październiku 2011.
Tematyka spektaklu dotyczy zderzenia zarówno pojedynczych osób jak i grup o różnym pochodzeniu oraz doświadczeniu z powodu emigracji, imigracji, wojny, bezrobocia, przesiedlenia, kryzysu ekonomicznego – tematów, które dotykają nas w naszej codzienności. Co się dzieje, kiedy nowe osoby przybywają do obcego kraju i próbują przyłączyć się do społeczeństwa, które postrzega siebie za takie o mocnych kulturowych korzeniach?

Projekt The Chronic Life w reżyserii Eugenia Barby (Odin Teatret)

20–26 października 2010 – rezydencja Eugenio Barby we Wrocławiu; realizacja projektu „The Collective Mind", podczas którego odbyły się warsztaty i próby do spektaklu z udziałem ponad 40 uczestników;

13 października 2011 – polska premiera spektaklu The Chronic Life w reż. Eugenio Barby (Studio Na Grobli)

14–16 października 2011 – pokazy premierowe spektaklu The Chronic Life w reż. Eugenio Barby (Studio Na Grobli)

Eugenio Barba urodził się w 1936 roku w południowych Włoszech. W 1954 roku wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. W latach 1961–1964 studiował krótko reżyserię w Warszawie i był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze Laboratorium 13 Rzędów w Opolu. W 1964 roku założył w Oslo skandynawski teatr laboratoryjny Odin Teatret, który dwa lata później przeniósł się do Holstebro w Danii, gdzie pracuje do dziś. Wyreżyserował ponad dwadzieścia przedstawień, do których należą: Dom mego ojca (1972), Przyjdź! A nasz będzie dzień (1976), Popioły Brechta (1980), Ewangelia z Oxyrhynchos (1985), Talabot (1988), Kaosmos (1993), Mythos (1998), Sen Andersena (2005), Ur-Hamlet (2006), The Chronic Life (2011). W 1979 roku założył Międzynarodową Szkołę Antropologii Teatru (ISTA). Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Århus (Dania), Ayacucho (Peru), Bolonii (Włochy), Buenos Aires (Argentyna), Hawanie (Kuba), Hongkongu, Plymouth (Wielka Brytania) oraz Warszawie. Opublikował wiele książek, z których po polsku ukazały się: Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce (Ośrodek Grotowskiego, 2001), Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt (Instytut Kultury Polskiej UW, 2003) oraz zredagowana z Nicolą Savaresem Sekretna sztuka aktora. Słownik antropologii teatru (Ośrodek Grotowskiego, 2005), Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru (Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2007).