Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
strona główna
Premiera włoskiej książki Zbigniewa Osińskiego

30 listopada – 1 grudnia 2011 / Rzym


 

  • 30 listopada 2011 {środa} 18:00
    Rzym, Instytut Polski, via Vittorio Colonna

Premiera włoskiej książki Zbigniewa Osińskiego
Jerzy Grotowski e il suo Laboratorio. Dagli spettacoli a L’arte come veicolo
(Bulzoni Editori, Rzym 2011), pod redakcją Mariny Fabbri; wstęp Eugenio Barba, posłowie Franco Ruffini.



  • 1 grudnia 2011 {czwartek} 11:00
    Rzym, Università Roma Tre – Polo Aule DAMS, Via Ostiense 133 b


Grotowski: tradycja i dziedzictwo
– spotkanie ze Zbigniewem Osińskim i Dariuszem Kosińskim.
Wprowadzenie: Raimondo Guarino.
W dyskusji udział wezmą: Franco Ruffini, Ferdinando Taviani.




Czym jest „laboratorium” dla Grotowskiego? Nie jest ono jedynie czymś zewnętrznym i formalnym. Wprost przeciwnie – stanowi o sensie jego pracy, odnosi się do jej esencji. Bez „laboratorium” nie można w ogóle sensownie mówić o prowadzonych przez niego badaniach i poszukiwaniach. Tak w przeszłości, jak i obecnie. Nie istnieje w konsekwencji nic takiego, jak podział na „praktykę Grotowskiego” i jakąś „teorię Grotowskiego” […]. Ostatecznie cała jego „filozofia” i  „światopogląd” to były zawsze: praktyka, praktykowanie, badanie,  doświadczanie, niekiedy odkrycie. (Z rozdziału „Laboratorium” Jerzego Grotowskiego, 1998)

Po raz pierwszy czytelnicy włoscy wezmą do rąk analityczne, oparte na dokumentach dzieło o Teatrze Laboratorium powstałym w Polsce w 1959 roku, a także o rewolucyjnej postawie jego założyciela. Od trudnych debiutów, przez sławę w  latach 60 i 70, po doświadczenia parateatralne, aż po decyzję twórcy „teatru ubogiego” osiedlenia się we Włoszech w 1985 roku. Olbrzymia, wieloletnia praca największego badacza Grotowskiego – Zbigniewa Osińskiego, skoncentrowana  w książce, bez której, jak twierdzi Eugenio Barba: „nie może obyć się nikt, kto chce zrozumieć Jerzego Grotowskiego, Ludwika Flaszena, Jerzego Gurawskiego, Zygmunta Molika, Renę Mirecką, Antka Jahołkowskiego, Zbigniewa Cynkutisa, Andrzeja Bielskiego, Ryszarda Cieślaka, Maję Komorowską, Stanisława Scierskiego; tę grupę silnych i entuzjastycznych młodych ludzi, którzy umieli przemienić Teatr 13 Rzędów w Teatr Laboratorium, który zmienił korzenie naszego rzemiosła”.


Zbigniew Osiński (Poznań 1939), należy do najwybitniejszych polskich teatrologów, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, po studiach polonistycznych zatrudniony na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w  Poznaniu (1962–1970), w 1970 przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, na którym pracował do do 2009 roku. Kierownik literacki Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1973–1977), w którym kilkanaście lat wcześniej Grotowski reżyserował swoje pierwsze przedstawienia (1957–1959). W 1990 w byłej siedzibie Teatru Laboratorium we Wrocławiu założył Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych (obecnie Instytut im. Jerzego Grotowskiego), którego był pierwszym dyrektorem oraz przez piętnaście lat (do 2004) dyrektorem programowym i artystycznym. Autor studiów i esejów przetłumaczonych na wiele języków, między innymi: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym, 1972; Grotowski i jego Laboratorium, 1980 i wydanie amerykańskie Grotowski and His Laboratory, 1986; Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice, 1993; Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni k rituálnym hrám, wybór studiów i redakcja Andrej Maťašik, Bratysława 1995; Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty, 1998, 2009 (t. 1: wydanie drugie, zmienione; t. 2: Prace z lat 1999–2009, wydanie pierwsze); Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski, 2003; Nazywał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim, 2005; Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku, 2008. Z  Januszem Deglerem zredagował jedyny, opublikowany w Polsce za życia artysty wybór tekstów Grotowskiego: Teksty z lat 1965–1969. Wybór, 1990, 1999. Konsultant i autor scenariuszy filmów dokumentalnych poświęconych Grotowskiemu, Ryszardowi Cieślakowi i Konradowi Swinarskiemu, między innymi „Pełen guślarstwa obrzęd świętokradzki”. O Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego (realizacja Krzysztof Domagalik, 1980) i Jerzy Grotowski – Próba portetu (realizacja Maria Zmarz-Koczanowicz dla „Arte” 1999).
W druku znajduje się książka Osińskiego Spotkania z Jerzym Grotowskim, która ma się ukazać na początku 2012 roku w wydawnictwie słowo/obraz terytoria.