BILETY: 20 zł (studenckie 15 zł)
REZERWACJA I SPRZEDAŻ BILETÓW:
sekretariat@grotowski-institute.art.pl, tel. 71 344 53 20

Uwaga! Autobus do Studia Na Grobli odjeżdża z ul. Szewskiej (Kościół Marii Magdaleny) o godzinie 18:15 i 18:30.

Instrumenty dęte, strunowe i klawiszowe: Maciej Kaziński
Śpiew, instrumenty perkusyjne: Agata Zubel
Instrumenty klawiszowe, elektronika, koncepcja,
narracja i kierownictwo: Rafał Augustyn
Instrumenty klawiszowe i dęte, elektronika: Cezary Duchnowski
Instrumenty perkusyjne: Karol Papała

„Double exposure” (podwójna ekspozycja) jest terminem fotograficznym, użytym metaforycznie i wskazującym na podwójną rolę pełnioną przez uczestników projektu:
•    kompozytorzy jako wykonawcy
•    kreacja zbiorowa / indywidualność twórcza
•    instrumenty współczesne / instrumenty dawne i tradycyjne
•    głosy i instrumenty żywe / elektronika

Pierwsza edycja projektu, przedstawiona w roku 2003, a potem powtórzona na festiwalu Musica Polonica Nova w roku następnym, łączyła muzyków klasycznych i jazzowych (obok kompozytorów: Agaty Zubel, Rafała Augustyna, Marcina Bortnowskiego, Cezarego Duchnowskiego i Ryszarda Osady brali wówczas udział m.in. Piotr Baron, Piotr Dziubek i Piotr Wojtasik). Obecna edycja łączy środki klasyczne/współczesne („akademickie“) oraz tradycyjne/ludowe/egzotyczne.

Kluczową postacią jest Maciej Kaziński, multiinstrumentalista, znawca dawnej muzyki greckiej i bizantyjskiej, członek Scholi Teatru Węgajty
i Orkiestry Czasów Zarazy, dyrektor festiwalu Pieśń Naszych Korzeni w Jarosławiu, praktyk uprawiający zarówno muzykę dawną, jak i szczególne odmiany muzyki folkowej (ludowej?) oraz komponujący muzykę autonomiczną. Instrumenty europejskie i azjatyckie z jego bogatej kolekcji stanowią trzon obsady koncertu. W projekcie biorą też udział kompozytorzy/wykonawcy: Agata Zubel (zarazem śpiewaczka i perkusistka), Cezary Duchnowski (zarazem pianista i muzyk-elektronik), Rafał Augustyn (zarazem speaker i klawiszowiec); a także perkusista Karol Papała, który – podobnie jak Agata Zubel – jest członkiem zespołu realizującego operę Cezarego Duchnowskiego Ogród Marty. (Najbliższy spektakl – 7 grudnia w Operze Wrocławskiej).

Zawartość tomu drugiego Double Exposure nawiązuje do renesansowych
i barokowych form instrumentalnych: mamy tu fantazję, ricercar, suitę tańców i chaconnę. Poszczególni kompozytorzy odpowiadają za „swoje“ odcinki, ale całość jest kreacją zbiorową – podróżą na terytorium dawnych brzmień – choć bez cytowania i bez stylizacji (to nie „dawne tańce
i melodie“!). Dawne brzmienia i rytmy mogą się okazać zaskakująco świeże, a dawne formy – doskonale przydatne do współczesnego myślenia muzycznego i dzisiejszej ekspresji. Dlatego też połączone zostały z elektroniką, znakiem współczesności, a zarazem medium, które przy dzisiejszej technologii stało się niezwykle giętkim i bardzo uczłowieczonym narzędziem. Równie współczesne jest współistnienie zapisu i improwizacji, formuły i wyobraźni – coś, co – paradoksalnie – zagubiła znaczna część profesjonalnej muzyki dwudziestowiecznej. W tym sensie drugi tom Podwójnej ekspozycji nie różni się zasadniczo od pierwszego – podobieństw między wykonawstwem muzyki dawnej i tradycyjnej, współczesnej muzyki „klasycznej“ i jazzem jest dziś bardzo wiele.

Są też różnice. Muzyk klasyczny kształci się zwykle przez kilkanaście lat w grze na jednym instrumencie; czasem sięga po instrumenty pokrewne (skrzypek po altówkę, pianista po klawesyn, klarnecista po saksofon itp.) – wszystko po to, by móc wykonywać wyuczony, choć często bardzo zróżnicowany repertuar. Muzyk tradycyjny to połączenie ognia z wodą: mamy tu albo wieloletnie, nieraz trwające przez całe życie, a nawet pokolenia, zgłębianie konkretnej, wyrafinowanej techniki gry na wybranym, wysoko specjalistycznym instrumencie – albo sięganie po to, co pod ręką, bez wirtuozowskich ambicji, ale z wyraźnym zarysowaniem konkretnego stylu
i środków. Albo jedno i drugie.