strona główna
| Kronika działalności |
Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego |
||
Redakcja merytoryczna: Zbigniew Osiński
Opracowanie: Maria Hepel
Rok wydania: 2000
ISBN: 83-901805-8-8
Format: 165x240 mm
Liczba stron: 166
Rodzaj oprawy: miękka
Cena: 5 zł
Kronika niniejsza obejmuje dziesięć lat działalności Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych. Kronika ukazuje się po raz trzeci. Pierwsze wydanie z 1995 roku obejmowało pięciolecie 1990-1994, a drugie (z 1996) - lata od 1990 do czerwca 1996 roku. W obu wydaniach opublikowano mój tekst: Ośrodki kulturowe w Polsce lat dziewięćdziesiątych, z którego tym razem zrezygnowaliśmy. W obecnym wydaniu zaś zamieszczono tekst prof. Janusza Deglera informujący o tym, w jaki sposób - zdaniem autora - doszło do powstania Ośrodka, oraz niepublikowany dokument mojego autorstwa, przedstawiony władzom Wrocławia i województwa wrocławskiego w czerwcu 1989 roku. Na podstawie tego właśnie dokumentu doszło do powołania placówki. Jednak według mnie rzeczywista historia Ośrodka zaczęła się w kwietniu 1988 roku. O jego założeniu rozmawiałem wtedy z Grotowskim podczas mojego pobytu w Centro di Lavoro di Jerzy Grotowski - Workcenter of Jerzy Grotowski pod Pontederą we Włoszech, gdzie przebywałem na zaproszenie gospodarza. Latem 1989 roku władze wrocławskie (na sugestię Tadeusza Burzyńskiego, Janusza Deglera i Józefa Kelery) złożyły mi propozycję powołania Ośrodka, której nigdy nie przyjąłbym bez jednoznacznego przyzwolenia Jerzego Grotowskiego. Przecież niewyczerpanym źródłem naszej inspiracji we wszystkim, co poprzez minione dziesięciolecia działo się i dzieje obecnie w Ośrodku Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, jest właśnie doświadczenie Grotowskiego i Jego koleków z Teatru Laboratorium.
Nie do nas należy publiczna ocena działalności Ośrodka, lecz informowanie o tym, czego dokonaliśmy i co stanowi naszą własną tradycję, jest jednym z naszych obowiązków. Temu właśnie służyć ma, między innymi, niniejsze wydawnictwo.
Zbigniew Osiński