Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Antonin Artaud - prof. Leszek Kolankiewicz

10–11 maja 2013



10 maja {piątek} 18:00

Sala Kinowa
Wstęp wolny

Teatr niemożliwy Antonina Artauda – wykład

Zagadnienia:
• Paradoksy artaudowskie
• Teatr czy rytuał?
Esprit subversif: Artaud-buntownik
• Oddziaływanie Artauda, oddziaływanie Grotowskiego

Proponowane lektury:
• Antonin Artaud: Skończyć z sądem bożym, przełożył Bogdan Banasiak, „Pismo Literacko-Artystyczne” 1988, nr 10, s. 80–98 (lub: http://bb.ph-f.org/przeklady/artaud_sad_bozy.pdf ).
• Antonin Artaud: Teatr i jego sobowtór, przekł. i wstęp Jan Błoński, noty Jan Błoński i Konstanty Puzyna, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1966, (wyd. 2: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1978; wyd. 3: Czuły Barbarzyńca Press, Warszawa 2010).
• Artaud – narodziny „Francji” z ducha okrucieństwa (Zapis dyskusji z 9 czerwca 2008 w Instytucie Francuskim w Warszawie prowadzonej przez Jacka Dobrowolskiego z udziałem Mateusza Falkowskiego, Leszka Kolankiewicza i Marka Sobczyka), „Orgia Myśli”: http://www.orgiamysli.pl/node/315.
• Jacques Derrida: Słowo podszepnięte oraz Teatr okrucieństwa i zamknięcie przedstawienia, [w:] tegoż: Pismo i różnica, przełożył Krzysztof Kłosiński, Wydawnictwo KR, Warszawa 2004.
• Jerzy Grotowski: Nie był cały sobą, [w:] tegoż: Ku teatrowi ubogiemu, opracowanie Eugenio Barba, przedmowa Peter Brook, przełożył z języka angielskiego Grzegorz Ziółkowski, redakcja wydania polskiego Leszek Kolankiewicz, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2007, s. 113–121.
• Jan Kott: Koniec teatru niemożliwego, [w:] tegoż: Kamienny Potok. Eseje, Aneks, Londyn 1986, s. 111–120.


11 maja {sobota}

Sala Kinowa

Skończyć z sądem Bożym – warsztaty
dla grupy roboczej



Leszek Kolankiewicz
– kulturoznawca, antropolog widowisk. W latach 2005–2012 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Od września 2012 dyrektor Ośrodka Kultury Polskiej na Université Paris – Sorbonne (Paris IV) i profesor na tamtejszej slawistyce. W latach 2007–2011 przewodniczący Komitetu Nauk o Kulturze Polskiej Akademii Nauk, a obecnie członek jego prezydium; członek Rady Programowej Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego; członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO; w latach 2010–2012 przewodniczący Zespołu ds. niematerialnego dziedzictwa kulturowego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Opublikował następujące książki: Na drodze do kultury czynnej. O działalności instytutu Grotowskiego Teatr Laboratorium w latach 1970–1977 (Wrocław 1978); Święty Artaud (Warszawa 1988, wyd. 1), Gdańsk 2001 (wyd. 2 rozszerzone); Samba z bogami. Opowieść antropologiczna, Warszawa 1995 (wyd. 1), Warszawa 2007 (wyd. 2 rozszerzone); Dziady. Teatr święta zmarłych, Gdańsk 1999; Wielki mały wóz, Gdańsk 2001.



W ramach kursu wiodącego: Wielka? Reforma? Teatru?