Być świadkiem świadków. Historia zakłamania |
Panel z udziałem Ayşe Günaysu (Turcja), Ary Sarafiana (Wielka Brytania), Talin Suciyan (Niemcy) i Ragıpa Zarakolu (Turcja) 10 listopada {sobota} 17:00 Sala Teatru Laboratorium Wstęp wolny Panel dyskusyjny, którego tematem będzie wpływ nieuznania faktu ormiańskiego ludobójstwa na życie osób mieszkających w Turcji. W panelu udział wezmą akademicy i działacze na rzecz praw człowieka walczący o prawa mniejszości w Turcji. Ayşe Günaysu – członkini Komitetu Wykonawczego w stambulskim oddziale Stowarzyszenia Praw Człowieka. Współzałożycielka i członkini Komitetu ds. Rasizmu i Dyskryminacji działającego w ramach Stowarzyszenia Praw Człowieka. Felietonistka „Ozgur Gundem”, dziennika kurdyjskiej opozycji, który był wielokrotnie zamykany, a następnie powracał pod inną nazwą. Felietonistka bostońskiego tygodnika „Armenian Weekly”. Talin Suciyan – pochodzi ze Stambułu i po rocznym pobycie w Erewaniu przeprowadziła się do Niemiec, gdzie jest nauczycielką akademicką i doktorantką Uniwersytetu Ludwika Maximiliana w Monachium, specjalistką w dziedzinie Bliskiego Wschodu. Wykłada historię Armenii Zachodniej oraz historię Turcji i schyłku Imperium Osmańskiego. Przez ponad dziesięć lat pracowała jako dziennikarka w gazetach ormiańskich i tureckich, jak również w innych mediach. Ragıp Zarakolu (ur. 1948) – turecki działacz na rzecz praw człowieka oraz wydawca, od dawna prześladowany przez władze tureckie za wydawanie kontrowersyjnych książek, szczególnie na temat praw mniejszości i praw człowieka. Obecnie (od 2007 roku) jest przewodniczącym Komitetu na Rzecz Wolności Publikacji, który działa w ramach Stowarzyszenia Wydawców. W lutym 2012 roku szwedzcy parlamentarzyści nominowali go do Pokojowej Nagrody Nobla. Zostaliśmy poinformowani, że Ragıp Zarakolu nie będzie mógł wziąć udziału w naszej dyskusji panelowej z powodu procesu sądowego, który wytoczyły mu tureckie władze. Zdarzenie to ma związek z trwającymi w Turcji prześladowaniami działaczy na rzecz praw człowieka. Działania tureckich władz zostały potępione przez PEN, Index on Censorship oraz Amnesty International. |