Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Aktor. Animator twórczych procesów

 

Autor:
Zbigniew Cynkutis
Tytuł: Aktor. Animator twórczych procesów
Redakcja: Izabela Skórzyńska
Wydawnictwo: Wydawnictwo PWSFTviT
Data wydania: 2012
Format: 210x210 mm
Liczba stron: 290
Rodzaj oprawy: miękka


wydanie czarno-białe
   wydanie kolorowe
 ISBN: 978-83-87870-57-7   ISBN: 978-83-87870-54-6
 Cena: 32 zł
   Cena: 60 zł

Zbigniew Cynkutis to jeden z najbliższych współpracowników Jerzego Grotowskiego. Poszukując własnej metody ekspresji artystycznej, stworzył w latach 70. autorską metodę treningu aktorskiego. Prezentowana publikacja poza zapiskami autora podsumowującymi m.in. jego pracę i zdobyte doświadczenia w Teatrze Laboratorium oraz późniejszych okresów, w tym współpracy z Hamilton College w Clinton koło Nowego Jorku, okres berliński i wiedeński, a także czasy kierowania Drugim Studiem Wrocławskim, jest przede wszystkim zapisem warsztatu zawodowego aktora. Część warsztatowa publikacji to katalog ćwiczeń z ekspresyjnymi rysunkami Zbigniewa Cynkutisa i Billa Irelanda, poprzedzony opisem procesu przygotowywania, pracy nad rolą, pracy z rekwizytem, kostiumem czy światłem, w tym analiza metod i instrumentarium warsztatu artystycznego Grotowskiego.

Dwa aspekty ćwiczeń były dla mnie najistotniejsze. Pierwszy to odkrycie, że podstawowym elementem strukturalnym pracy fizycznej są siły, które Zbyszek nazywał „przeciwstawnymi wektorami”. Wspaniale ilustrują to szkice, jakie narysował z Billem Irelandem, artystą plastykiem z Pittsburgha. Później, podczas warsztatów prowadzonych przez Zbyszka na uczelniach, na których pracowałem, miałem okazję osobiście wgłębiać się w to, czemu z racji obowiązków dydaktycznych mogłem się jedynie przyglądać podczas projektu „DOOR”. Jeszcze później bardzo mi się przydały w trakcie prowadzonych przeze mnie zajęć z performance’u. „Wektory przeciwstawne” to termin zapożyczony z fizyki, oznaczający siły energii. Ku teatrowi ubogiemu nie zawiera żadnej wzmianki ani o terminie, ani o podstawowej roli, jaką wektory mają w ćwiczeniach fizycznych, a są one kluczem nie tylko do dynamiki pracy ciałem, ale także do zasady animacji i swoistej „żywotności” w ruchu i „obecności” aktora w przestrzeni. Na jednym poziomie, jak to ukazują rysunki, pojęcie odnosi się do kierunku dwóch linii energii wewnątrz osoby, lecz może też być obecne na poziomie wizualnej kompozycji przedmiotów, w złożonych psychologicznych strukturach intencji, w wewnętrznych strukturach archetypów. Pojawia się jako conjuntio oppositorum w alchemii i, oczywiście, nawet w filozofii heglowskiej. Ćwiczenia z przeciwstawnymi wektorami stały się częścią codziennych treningów aktorów projektu „DOOR” i jestem przekonany, że umożliwiło im to wniknięcie w organiczny proces, poprzez który mogli odnaleźć bodziec i podążać za nim w improwizacji zrodzonej u źródeł tkwiących w ich ciele-pamięci […].

Prof. Richard Mennen
(ze Słowa wstępnego, przełożyła Zofia Ziółkowska)