| Anhelli. Wołanie |
|
Pokaz fragmentów zapisu filmowego spektaklu Teatru ZAR 19 czerwca {środa} 20:00 Sala Teatru Laboratorium Wstęp wolny Spektakl Anhelli. Wołanie, który powstawał w czasie naszych wędrówek po Europie, zbudowany został z fragmentów liturgii korsykańskiej, greckiej, sardyńskiej oraz hymnów rosyjskiego prawosławia. Najsilniejszym, tworzącym go akordem pozostaje jednak cisza, którą wpisaliśmy w brzmienie ruin kościoła San Augustino – wbrew zniszczeniu, które go dotknęło, na przekór pomrukom historii. W tej przestrzeni stanęliśmy przekonani, że teatr, jak kolumna dźwięków, wesprze sklepienie, zatrzymując czas pomiędzy przeszłością i przyszłością. Film Anhelli. Wołanie został zrealizowany w ruinach XVIII-wiecznego kościoła San Augustino w Belchite k. Saragossy, gdzie jesienią 2011 roku Teatr ZAR prezentował swój spektakl w Pueblo Viejo, starym mieście noszącym ślady hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939). Jarosław Fret Pokaz filmowy zostanie dopełniony spotkaniem z zespołem i prezentacją pieśni, które weszły w skład partytury spektaklu.  Teatr ZAR kultywując etos pracy grupowej, realizuje projekty artystyczne poprzez długoletnie poszukiwania źródłowe, którym każdorazowo towarzyszy proces kształtowania nowego języka teatralnego, opartego na muzyce z rozmaitych tradycji. Teatr ZAR jest międzynarodowym zespołem, którego skład formował się w Instytucie Grotowskiego w trakcie cyklicznych wypraw badawczych do Gruzji w latach 1999–2003. Podczas tych podróży grupa zebrała materiał muzyczny, esencją którego są wielowiekowe pieśni polifoniczne, które sięgają korzeniami początków naszej ery i stanowią prawdopodobnie najstarszą formę wielogłosu. „Zar”, od którego grupa wzięła swą nazwę, to nazwa pieśni pogrzebowych wykonywanych przez Swanów, zamieszkujących wysokie rejony Kaukazu w północno-zachodniej Gruzji. Praca zespołu wypływa z przekonania, że teatr, wbrew greckiemu thea – widzenie, nie powinien być wyłącznie oglądany, lecz przede wszystkim słuchany. ZAR przynosi teatr sprzed podziału na gatunki i style, podejmując tematy wydawałoby się zarezerwowane we współczesnym świecie dla religii, działając w przekonaniu, które płynie z polskiej myśli romantycznej, iż zadania sztuki są nie tylko komplementarne wobec religijnego poruszenia, lecz potrafią zapełnić dynamiczną lukę między codziennością a transcendencją. Juliusz Osterwa, który jako jeden z nielicznych starał się zrealizować praktycznie te idee, i z którego myśli czerpał m.in. Jerzy Grotowski, zapisał w swych notatkach zdanie o tym, że „Bóg stworzył teatr dla tych, którym nie wystarcza Kościół”. Zwieńczeniem dziesięcioletnich poszukiwań grupy jest tryptyk Ewangelie dzieciństwa. Spektakl miał swoją premierę w Barbican Centre w Londynie w 2009 roku, następnie był prezentowany w Los Angeles, we Wrocławiu, Florencji, w San Francisco, Chicago, Sibiu w Rumunii oraz w Legnicy, Szczecinie i Bydgoszczy. Poszczególne części tryptyku były pokazywane między innymi w Atenach, Edynburgu, Madrycie, Belgradzie, Paryżu, Kairze, Seulu, Nowym Delhi, Bostonie. W październiku 2010 roku tryptyk uhonorowany został Wrocławską Nagrodą Teatralną. Druga część dzieła, Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie, prezentowana podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w sierpniu 2012 zdobyła prestiżowe nagrody Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award. Obecnie Teatr ZAR pracuje nad nowym projektem „Armine, Sister”, dedykowanym kulturze ormiańskiej i realizowanym poprzez wyprawy i studia nad ormiańską historią i tradycją. Więcej: www.teatrzar.art.pl Wydarzenie w ramach obchodów Święta Wrocławia |