Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Abstrakty

Jörg Bochow (Akademie für Darstellende Kunst Baden-Württemberg)
Meyerhold i teatr współczesny. Refleksja krytyczna

Pod koniec XX wieku niemiecki teatr był świadkiem ożywienia zainteresowania wizją teatru Meyerholda, w szczególności zaś biomechaniką. Młodzi reżyserzy jak Thomas Ostermeier i Claudia Bauer oraz wielu młodych aktorów zaadaptowało metody Meyerholda do swojej pracy. Piętnaście lat później to zainteresowanie nowoczesną estetyką początku XX wieku konfrontowane jest z nowymi koncepcjami przedstawiania indywidualnej i społecznej tożsamości na scenie. Jak funkcjonują koncepcje Meyerholda we współczesnych strategiach przedstawieniowych? Gdzie leżą nieodłączne filozoficzne i estetyczne konflikty?


Philip Brehse (Open Space Performunion)
Opowieść o doświadczeniu biomechaniki – od rekonstrukcji Living Theatre do własnej twórczości scenicznej.

Wykształcony w Nowym Jorku aktor, współpracownik The Alchemical Theatre Laboratory, a później Living Theatre, świadek prób rekonstrukcji i inkorporacji biomechaniki opowie o własnej przygodzie twórczej z techniką Meyerholda.


Małgorzata Jabłońska
(Uniwersytet Jagielloński)
Biomechanika Meyerholda – trening aktorski oparty na paradygmacie przygotowanego doświadczenia

W swojej praktyce scenicznej Wsiewołod Meyerhold rozpoznał zapotrzebowanie na „nowego aktora”, obdarzonego nową świadomością miejsca, jakie zajmuje w wieloskładnikowej kompozycji spektaklu. W jego koncepcji aktor, operując świadomie dostępnym mu materiałem (ciałem i głosem) ma być odpowiedzialnym współtwórcą przedstawienia. Biomechanika powstała jako odpowiedź na to zapotrzebowanie, zmieniając fundamentalnie paradygmat pracy aktora. Stworzony eksperymentalnie trening jawi się nie jako skończona, dana do opanowania i naśladowania technika gry aktorskiej, ale jako scenariusz „przygotowanego doświadczenia”, który może zostać odtworzony i zaktualizowany, pozwalając aktorowi w praktyce, na poziomie doświadczenia somatycznego, zrozumieć generalne zasady rządzące zawodem i według nich komponować swoje działania w dowolnej estetyce i dowolnym kontekście.


Olga Kupcowa (Wsierossijskij gosudarstwiennyj uniwiersitet kinematografii im. S.A. Gierasimowa)
Odkrycie Puszkina: dramaturgia Puszkina w pedagogice teatralnej Meyerholda drugiej i trzeciej dekady XX wieku

Meyerhold jako teoretyk dramatu i pedagog teatralny dokonał „odkrycia” sceniczności Puszkina i obalenia przekonania, iż dramaty Puszkina to „dramaty do czytania”. W poświęconym temu zagadnieniu wystąpieniu poruszone zostaną następujące wątki:
  • stosunek Meyerholda do Puszkina jako do autora „teatru umownego” i „teatru nieliterackiego” (artykuł Dramaturdzy rosyjscy, 1911) i badania nad techniką dramatopisarską Puszkina;
  • „linia Gonzagi–Karatygina–Puszkina” w petersburskich realizacjach Meyerholda;
  • włączenie dramaturgii Puszkina do pracy teatralno-pedagogicznej w Studiu na Borodinskiej (1913–1916); Kamienny gość w pracowni M.F. Gnesina;
  • Puszkin i teatr jarmarczny (artykuł Buda jarmarczna, 1912);
  • „wodewilizm” i triki komiczne w Kamiennym gościu, groteska sceniczna w Scenach z czasów rycerskich;
  • Puszkin jako twórca grand manière (stylu wysokiego);
  • wykłady Meyerholda na Kursie Nauczania Sztuki Inscenizacji (KURMASCEP, 1918–1919); praca praktyczna z uczestnikami KURMASCEP nad rozplanowaniem 25 obrazów Borysa Godunowa; praca reżyserska P. Cziczkanowa Skąpy rycerz; broszura „Borys Godunow” A.S. Puszkin. Materiały do spektaklu red. W.E. Meyerhold, K. N. Dierżawin (wyd. TEO Narkomprosu, 1919);
  • Zeszyt noworosyjski Meyerholda;
  • teksty teoretyczne o dramaturgii Puszkina autorstwa ucznia Meyerholda K.N. Dierżawina;
  • studia nad Puszkinem w Państwowych Wyższych Warsztatach Teatralnych (GWYRM/GWYTM).