Abstrakty |
Strona 4 z 6 Nikołaj Piesoczynski (Sankt-Petersburskaja gosudarstwiennaja akademija tieatralnogo iskusstwa) Metoda aktorska w Teatrze Meyerholda. Technologia jako filozofia Teoria Teatru Meyerholda wydźwignęła twórczość aktora do poziomu problemu filozoficznego. Odnoszą się do niego takie zagadnienia jak: mimetyzm i metafizyka, materiał i autor, idea i stworzenie, realność i nadrealność, całość i część, jednorodność i sprzeczność, żywa materia i technologia, Natura, gra, mitologia, język i znaczenie (Gustav Shpet), osobiste i ponadosobiste, typologia i synteza jako mechanizmy aktorskiego istnienia, przedmiotowość i bezprzedmiotowość teatralnych postaci. Każdy spektakl uruchamia własne pole kategorii interpretacyjnych, a użyta technika gry wywodzi się z zawartego w nim światopoglądu. Dochodzi do przeobrażenia codziennej figury aktora w materiał artystyczny i dekonstrukcji logiki realności działania na podstawie dopełniających się i pozostających w sprzeczności podejść: kopiować, tworzyć, odzwierciedlać. Punktem odniesienia staje się fizjologiczny potok doznań (William James).
Janne Risum (Aarhus Universitet) Aktorki w męskich rolach w spektaklach Meyerholda Kiedy chiński odtwórca ról żeńskich Mei Lanfang przybył na gościnne występy do Moskwy w 1935 roku wraz ze swoją grupą jingju (opery pekińskiej), Meyerhold z aprobatą wyjaśniał w czasopiśmie „Sowieckoje iskusstwo”: „Odtwarzanie przez mężczyznę roli kobiecej to najwyższa forma konwencjonalnej teatralności”. Nawiązując do tego stwierdzenia, w moim wystąpieniu rozpatrzę sposób międzypłciowego odsadzania ról praktykowany przez Meyerholda. Skupię się na dokonanym przez niego wyborze aktorek do ról męskich w niewielkiej, ale znaczącej liczbie spektakli w toku jego kariery reżyserskiej w kontraście do jednorazowego obsadzenia mężczyzny w roli żeńskiej w spektaklu Śmierć Tariełkina w 1922 roku. |