Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Biogramy

Fausto Malcovati – profesor literatury rosyjskiej Uniwersytetu w Mediolanie, autor artykułów i rozpraw o Dostojewskim, Tołstoju, Gonczarowie, Turgieniewie. Publikował teksty komentujące prace Stanisławskiego, Wachtangowa, Meyerholda. Ważniejsze publikacje: Vjaceslav Ivanov: estetica e filozofia (1990); Dostoevskij. Invito alla lettura (1996); Stanislavskij, vita, opere, metodo (2000); Mejerchol’d. L’ultimo atto (2010).


Katarzyna Osińska – dr hab., profesor w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Zajmuje się teatrem rosyjskim XX wieku, szczególnie jego nurtem studyjnym i laboratoryjnym. Interesuje się problematyką transferu kulturowego. Najważniejsze publikacje książkowe: Leksykon teatru rosyjskiego XX wieku, 1997; Klasztory i laboratoria. Rosyjskie studia teatralne: Stanisławski, Meyerhold, Sulerżycki, Wachtangow, 2003; Jewgienij Wachtangow – co zostaje po artyście teatru?, 2008 (redakcja, wstęp, kronika); Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji. Kontynuacje, zerwania, transformacje, 2009. Publikowała w Polsce, Rosji, Bułgarii, Francji, na Węgrzech. Uczestniczyła (jako kuratorka) w programach prezentujących polski teatr za granicą: „Dni Tadeusza Kantora w Moskwie” (2005), „Polski Teatr w Moskwie” (2011), „South/East Partnership. Madryt–Warszawa/Wrocław–Moskwa” (2011). Wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie i na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.


Béatrice Picon-Vallin – profesor historii teatru, emerytowana dyrektor ds. badań ARIAS (Pracownia Badań nad intermedialnością i sztukami scenicznymi) w CNRS (Narodowe Centrum Badań Naukowych). Prowadzi trzy serie wydawnicze (Arts du spectacle, wyd. CNRS Editions, th XX, wyd. L’Âge d’Homme i Mettre en scène, wyd. Actes Sud-Papiers). Jest znawczynią teatru rosyjskiego, historii inscenizacji teatralnej i gry aktorskiej w Europie. Zajmuje się powiązaniami teatru z innymi sztukami: muzyką, kinem, cyrkiem, wideo i sztuką cyfrową. Jest autorką licznych monografii, m.in. Meyerhold: Les Voies de la création théâtrale (1990, 2004); Ariane Mnouchkine (2009) oraz redaktorką wielu prac zbiorowych. Ostatnie publikacje: Les Ecrans sur la scène (1998, 2009); V. Meyerhold, Ecrits sur le théâtre (2009); (we współpracy z R. Soudée), Mehmet Ulusoy. Un théâtre interculturel (2010); (we współpracy z L.M. Garcią), Omar Porras (2011).