Jerzy Grotowski, jeden z najwybitniejszych artystów światowego teatru w XX wieku, był człowiekiem spotkań. Można powiedzieć, że jego droga w sztuce realizowała się poprzez spotkania z ludźmi. Książkę wypełniają notatki ze spotkań autora z Grotowskim, listy różnych osób do Zbigniewa Osińskiego, dotyczące Jerzego Grotowskiego, listy Grotowskiego do Osińskiego, a także studium Dzieło Jerzego Grotowskiego jako przedmiot badań, w którym autor podejmuje próbę swoistego podsumowania swojej przygody z twórczością Grotowskiego.

Zbigniew Osiński – teatrolog, profesor zwyczajny (emerytowany) na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Projektodawca i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 roku Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, w latach 1990–2004 dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki. Wydawca pism teatralnych Jerzego Grotowskiego Teksty z lat 1965–1969 (wspólnie z Januszem Deglerem), Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego. Najważniejsze książki: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym (1972), Grotowski i jego Laboratorium (1980) – edycja amerykańska Grotowski and His Laboratory, posłowie Robert Findlay (New York 1986), Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice (1993), Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni” k rituálnym hrám (Bratysława 1995), Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty (1998), Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski (2003), „Nazywał nas bratnim teatrem”. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim (2005), Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku; t. 1: Kronika, t. 2: Studia (2008), Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty, t. 1, wyd. 2, zmienione; t. 2: Prace z lat 1999–2009 (2009), Jerzy Grotowski e il suo Laboratorio. Dagli spettacolo a L’arte come veicolo (Rzym 2011).

---