5, 12, 19 marca 2014
Sala Kinowa
Wstęp wolny

Kino Teatralne w ramach „Monosytuacji 2” – cyklu małych form teatralnych
Luty–marzec

 12 lutego {środa} 19:00

 Orfeusz i Eurydyka 
Zapis spektaklu Janusza Stolarskiego
Reżyseria, występuje Janusz Stolarski, projekcje wideo Tomasz Jarosz, muzyka Patryk Lichota, współpraca Renata Stolarska, produkcja Fundacja Teatru Ósmego Dnia, premiera 30 września 2011, 60’

Poemat Orfeusz i Eurydyka, który Czesław Miłosz stworzył po śmierci swojej drugiej żony, Carol, stał się inspiracją dla powstania monodramu. Spektakl jest wypowiedzią trzech twórców: Janusza Stolarskiego (reżyser i aktor), Tomasza Jarosza (twórca wideo) oraz Patryka Lichoty (kompozytor i muzyk). Każdy z nich próbuje rozwikłać tajemnice, odpowiedzieć na pytania, które odnalazł w poemacie Miłosza. Tajemnica odsuwania się każdego „dzisiaj” we „wczoraj”, znikania każdego „jest” zastępowanego przez „było”; brzeg, na którym stoimy, patrząc, jak prąd unosi nie tylko znane nam widoki, lecz także nas samych łudzących się, że stoimy na brzegu.
Okruch diabelskiego zwierciadła w sercu artysty? Koncentracja na sobie, poczucie, że wszelkie doznania, także związki z innymi, są jedynie pożywką dla twórczości...



Janusz Stolarski jest niezależnym artystą teatralnym, absolwentem PWST w Krakowie, od ponad 20 lat związanym z Poznaniem. Przez wiele lat był zatrudniony w Teatrze Polskim w Poznaniu, pracował również w tak renomowanych miejscach jak Drugie Studio Wrocławskie, Stary Teatr w Krakowie, Teatr STU w Krakowie, czy Teatr Studio w Warszawie.
Jest wybitnym twórcą monodramów, które były wielokrotnie prezentowane i nagradzane na międzynarodowych festiwalach teatralnych od Ameryki Północnej, przez Europę po Azję.

19 lutego {środa} 19:00

 Filmy krótkometrażowe Studia Matejka 
34’

Po pokazie filmów odbędzie się spotkanie z reżyserem, Matejem Matejką.
























Pearadise
Występują Anthony Nikolchev, Gema Galiana, scenariusz Anthony Nikolchev, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzór ciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, muzyka The Hi Fi Honeydrops, asystent reżysera Adam Hanuljak, producent wykonawczy Alexandra Kazazou, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 9’35”

Mężczyzna mieszkający pod ziemią zatraca umiejętność zachowania się zgodnie z przyjętymi normami. Paraliżują go samowyparcie i hiperświadomość. Jego projekcja własnej osobowości jest kłamstwem, którym usiłuje się kierować, ale nawet nad nią nie potrafi zapanować. Jedyne, co mu pozostaje, to ignorować otaczającą go rzeczywistość.
Film uhonorowany nagrodami w kategoriach film zagraniczny i najlepszy aktor podczas Los Angeles International Underground Film Festival.

Life While You Wait
Występuje Alexandra Kazazou, scenariusz Alexandra Kazazou, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzór ciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, asystent reżysera Adam Hanuljak, producent wykonawczy Anthony Nikolchev, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 4’

Topi się – Powinien już nie żyć – Patrz w górę – Wciąż patrz w górę – Od czasu do czasu, głodny – Byłoby miło, gdyby był tam kominek... – Dlaczego na tym krześle nikt już nie siedzi?

Twenty Second Street
Występuje Magdalena Koza, scenariusz Magdalena Koza, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzór ciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, asystent reżysera Adam Hanuljak, producent wykonawczy Gema Galiana, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 5’45”

Opowieść o kobiecie, która nie potrafi uwolnić się od wspomnień z dzieciństwa. W tajemniczym starym domu, otoczona osobliwymi pamiątkami, dostrzega, że jej życie wypełnia tęsknota za rodzinnym domem.

Juste Comme Ça
Występuje Zuzana Kakalíkova, scenariusz Zuzana Kakalíkova, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzórciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, asystent reżysera Adam Hanuljak, producenci wykonawczy Anthony Nikolchev, Guillaumarc Froidevaux, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 4’ 17”

Jak wiele twarzy może mieć kobieta? Jak wiele skrywamy w sobie niespodzianek? Krótka kronika „wzlotów i upadków” kobiety w czerwonej sukience.

To Desire
Występują Daniel Han, Alexandra Kazazou, scenariusz Daniel Han, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzór ciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, asystent reżysera Adam Hanuljak, producent wykonawczy Guillaumarc Froidevaux, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 6’07”

Requiem o miłości i pamięci. Jak pisze Madeleine L’Engle: „Zapomnienie jest formą samobójstwa”. Gdy kochamy, budujemy w naszym sercu pokój, do którego zapraszamy gościa. Każdy gość pozostawia ślady swojej obecności kosmyk włosów, list, zmarszczkę na prześcieradle. Szepty minionych chwil. Każdy musi też w końcu opuścić nasz pokój. Kochać znaczy mieć odwagę otworzyć okno i wypuścić szepty przeszłości na zewnątrz.

The Mess
Występują Guillaumarc Froidevaux, Zuzana Kakalíkova, scenariusz Guillaumarc Froidevaux, reżyseria Matej Matejka, reżyseria obrazu Pawel Rozek, Peter Kotrha, nadzór ciągłości montażowej Torbjorn Oppedal, asystent reżysera Adam Hanuljak, producenci wykonawczy Zuzana Kakalíkova, Daniel Han, montaż Peter Kotrha, zdjęcia Karol Jarek, 3’52”

Pomieszanie czasów, przestrzeni, uczuć i myśli. Surrealistyczna mieszanka snów, rzeczywistości i pytań o miłość.

 26 lutego {środa} 19:00

 Judyta 
Zapis spektaklu Roberty Carreri z Odin Teatret
Występuje Roberta Carreri, reżyseria Eugenio Barba, tekst Roberta Carreri i Eugenio Barba, muzyka Jan Ferslev, premiera 1987, 60’

Białe składane krzesło, duży wachlarz, bonsai, grzebienie z masy perłowej, odcięta głowa wyrzeźbiona w drewnie, długie szpilki od kapelusza, żeby przekłuć jej oczy i język oraz żeby ozdobić włosy, czerwony peniuar, biała suknia wieczorowa z jedwabiu. Spektakl na motywach biblijnej historii Judyty podejmuje temat przemocy i wrażliwości, penetrując głębiny kuszącego i śmiercionośnego erotyzmu. Wątki, które w innych spektaklach wychodzą na jaw tylko przelotnie, tu zostają rozplątane, poszerzone, drobiazgowo zanalizowane i rozpisane z precyzją symfonii. Cała historia zostaje opowiedziana w całości już na początku. Na końcu zabawny epilog wywołuje w nas podejrzenie, że narratorka spektaklu to nie bohaterka, Judyta, ale naśladująca ją służąca. (To kobieta, którą widzimy na wielu znanych obrazach, gdzie często stanowi najbardziej poruszającą i fascynującą postać; niesie głowę Helofernesa w koszyku, postępuje, niczym w tańcu, za krokami swojej pani, nieco usztywnionej po heroicznym wyczynie.) Do końca spektaklu główny wątek jest już nieobecny, jego liście, pomarszczone, zostały rozwiane przez przelotne wiatry. Widzimy, jak mieszają się fale uczuć i namiętności, ścierają granice na mapach moralności, przede wszystkim widzimy olśniewającą i niemal oczyszczającą radość pośród grozy.



Roberta Carreri jest aktorką, pedagogiem, pisarką i organizatorką. Urodziła się w 1953 roku w Mediolanie. Ukończyła historię sztuki. Do zespołu Odin Teatret dołączyła w 1974 roku, podczas pobytu grupy w Carpignano, na południu Włoch. Od 1980 roku uczestniczy w pracach Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA), poznając techniki aktorskie z Japonii, Indii, Bali i Chin. W latach 1980–1986 współpracowała z takimi mistrzami, jak: Katsuko Azuma (tancerka buyo), Natsu Nakajima i Kazuo Ohno (tancerki butō). Prowadzi na całym świecie warsztaty i prezentuje pokaz pracy, autobiografię aktorską, Ślady na śniegu. Organizuje i współprowadzi coroczny międzynarodowy Odin Week Festival, który odbywa się w Holstebro i za granicą. W 2009 roku współpracowała w Malezji Masakini Theatre Company i wraz z Cinzią Ciaramicoli wyreżyserowała spektakl Rumor. Jej doświadczenia zawodowe opisane zostały w książce The Actor’s Way (redakcja Erik Exe Christoffersen). W 2007 roku opublikowała własną książkę, zatytułowaną Tracce, w której wyjawia najistotniejsze aspekty aktorskiego rzemiosła: trening, nauczanie oraz drogę, jaką przebyła jako aktorka Odin Teatret. Jej artykuły ukazywały się na łamach takich czasopism, jak: „New Theatre Quarterly”, „Teatro e Storia”, „Máscara”, „The Open Page” oraz „Performance Research”.

 5 marca {środa} 19:00

 Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś 
Zapis spektaklu Teatru Dada von Bzdülöw
Reżyseria, choreografia, występują Katarzyna Chmielewska, Anna Steller, Leszek Bzdyl, wystrój wnętrza Michał Kołodziej, archeolożka kostiumograficzna Magda Bem, wsparcie multimedialne Maciej Salamon, muzyka iTunes oraz Adam Witkowski, produkcja Teatr Dada von Bzdülöw/Teatr Wybrzeże w Gdańsku, przy wsparciu Urzędu Miasta Gdańsk, premiera 9 maja 2013, 65’

Jest rok 2044. Janina, Jan i Janka przystępują do realizacji eksperymentalnego dokumentu. W jednej z sal dobrze utrzymanego skansenu teatralnego, korzystając z zamierzchłych technologii (MacBookPro, rzutnik multimedialny etc.), kostiumów (Milan Fashion Week 2013) oraz emocji (kino, taniec, teatr z początku XXI wieku), próbują odegrać COŚ, co było tym CZYMŚ. Filozoficznym wsparciem i inspiracją do przeprowadzenia dokumentalnego eksperymentu jest filozofia powrotu i akceptacji Wilhelma Guido.



W 2012 roku, symbolicznym Celebration, czyli koniec zamknęliśmy dwie dekady istnienia naszego Teatru. Spektaklem Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś zamierzamy wejść w nową Epokę Dada, rozluźniając wszelkie pęta wiążące twór artystyczny o tak długim stażu. Pozwolą Państwo, że nie będziemy zdradzać inspiracji i zamierzeń, które towarzyszyły nam przy pracy nad Zagraj to. Inspiracje i zamierzenia będą bowiem ulegać stałym ewolucjom. Jednakże, nie możemy oprzeć się temu, by nie wspomnieć, iż zbliża się setna rocznica pierwszej emanacji Dada (Zürich, 1916). Po raz kolejny pragniemy też przyznać się publicznie do wiary w to, że od owego pamiętnego wydarzenia wszystko jest takie, jakie jest i innym być już nie może. Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś jest dziełem zbiorowym trojga twórców Teatru Dada: Anny Steller, związanej z Dada od zarania, czyli od pierwszej premiery z 16 stycznia 1993 roku – Ptaki podobno jak ludzie, oraz Katarzyny Chmielewskiej i Leszka Bzdyla, współzałożycieli tego jedynego w swoim rodzaju, legendarnego Teatru... Tu powinny być wymienione dzieła Teatru Dada, które niczym kamienie milowe wyznaczają drogę gdańskiej sceny taneczno-teatralnej. Zakładamy jednak, że o przeszłości Teatru Dada von Bzdülöw nie należy już pisać. Przeszłość, jak to z przeszłością bywa – odeszła. Jest Teraz oraz nadciągające nieodwołalnie – Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś.

 12 marca {środa} 19:00

 Śmieszny staruszek 
Tekst Tadeusz Różewicz, reżyseria Wiesław Hejno, scenografia Jadwiga Mydlarska-Kowal, muzyka Zbigniew Piotrowski, występują Jolanta Góralczyk, Józef Frymet, Krzystof Grębski, Sławomir Przepiórka, Jacek Radomski, Marek Tatko, producent Wrocławski Teatr Lalek, premiera 10 lutego 2001, 75’

Jeden z najsłynniejszych w Polsce spektakli lalkowych dla dorosłych. Inscenizacja poruszającego dramatu Tadeusza Różewicza. Reżyser rozbił głównego bohatera na kilka postaci. Koncept ten stanowi nie tylko nowatorskie podejście inscenizacyjne do znanego utworu, ale także próbę jego nowego odczytania.

Bohaterem spektaklu Śmieszny staruszek jest Staruszek – lalka animowana przez aktorów. Przedstawienie głównej postaci dramatu jako lalki doskonale uwydatniło społeczną degradację i przedmiotowość Staruszka. Bohater spektaklu jest samotny, mieszka z manekinem i lalkami. Utożsamia manekina z kobietą, lalki z dziećmi. Kiedy życie okazało się dla niego puste, zaczął je kolekcjonować. Pewnego razu zostaje oskarżony i staje przed sądem. Jednak nie wie z jakiego powodu. Z wyjaśnień, jakie składa, wynika, że ludzie nie mogli zaakceptować jego odmienności. Na uwagę zasługują lalki i scenografia Jadwigi Mydlarskiej-Kowal. Głównym elementem scenografii są usytuowane w otworach czarnego parawanu cztery popiersia lalek z twarzą tytułowej postaci. Każda z nich jest groteskowo wykrzywiona pod wpływem innej emocji Staruszka.

19 marca {środa} 19:00

 Motyle Doñii Muzyki 
Zapis spektaklu Julii Varley z Odin Teatret
Występuje Julia Varley, reżyseria Eugenio Barba, tekst, przestrzeń sceniczna Julia Varley, muzyka Jan Ferslev i Frans Winther, światła Knud Erik Knudsen, premiera Holstebro, wrzesień 1997, 60’

Motyle Doñii Muzyki to spektakl o tożsamości, którą główna bohaterka definiuje jako pragnienie życia. To historia postaci, która uciekła ze spektaklu Kaosmos. Snuje ona opowieści o swych narodzinach, przygodach związanych z entomologią, przywołując teorie fizyki i przytaczając poematy i legendy z różnych czasów.



Julia Varley urodziła się w 1954 roku w Londynie w Wielkiej Brytanii. Oprócz aktorstwa zajmuje się reżyserią, nauczaniem, pisaniem oraz organizacją. Mając trzy lata, przeniosła się wraz z rodzicami do Mediolanu, gdzie uczęszczała do szkół, ukończyła filozofię. Zanim w 1976 roku dołączyła do zespołu Odin Teatret współpracowała z mediolańskimi grupami: Teatro del Drago, Centro Sociale Santa Marta oraz Circolo La Comune, na życie zarabiając jako asystentka producenta filmowego. Jako aktorka Odin Teatret uczy w szkołach i uniwersytetach. Swoje aktorskie doświadczenie zebrała czterech pokazach pracy: Echo ciszy, Martwy brat, Tekst, działania, relacja oraz Latający dywan. Od 1990 roku uczestniczy w pracach kierowanych przez Eugenia Barbę Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA) oraz Uniwersytetu Eurazjatyckiego. Jest zaangażowana w projekt „Magdalena” od momentu jego powołania w 1986 roku. Pełni funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Transit” oraz redaktora „The Open Page”, pisma poświęconego działalności kobiet w teatrze. W ramach projektu „Magdalena” wspiera prace projektu „Women with Big Eyes”, który jest realizowany w Danii i na Kubie. Wyreżyserowała spektakle swoich studentów, m.in. Pumpenhaus Theater z Niemiec (Auf den Spuren des Yeti i Blau), Any Woolf z Argentyny (Seeds of Memory i White is the Night), Lorenza Gleijeses i Manola Muoio (Il figlio di Gertrude i L’esausto o il profondo azzurro) oraz Gabrielli Sacco (The Taste of Oranges) z Włoch, a także przedstawienie dla dzieci, przygotowane z Hisako Miurą z Japonii (Fox Wedding). Pracowała jako asystent reżysera przy następujących filmach Odin Teatret: Anabasis oraz On the Two Banks of the River. Jest autorką dwóch książek: Wind in the West: A novel by a theatre character i Notes of an Odin Actress: Stones of Water. Jej artykuły i eseje publikowane były w czasopismach: „Mime Journal”, „New Theatre Quarterly”, „Teatro e Storia”, „Conjunto, „Lapis, „The Open Page”, „Performance Research”, „Teatro XXI” i „Máscara”.

---