| Słuchając swojego ciała |
|
Warsztaty prowadzone przez Irenę Tomažin 7–9 lutego 2014 {piątek–niedziela} (piąt. 16:00–19:00; sob.–niedz. 10:00–13:00) Sala Teatru Laboratorium Kontakt i zapisy Kartę zgłoszenia prosimy nadsyłać do 24 stycznia 2014 na adres Izabeli Młynarz: iza@grotowski-institute.art. W ciągu kilku dni prześlemy potwierdzenie. Decyduje kolejność zgłoszeń. Koszt: 100 PLN Warsztaty w języku angielskim Podczas warsztatów będziemy pracować nad głosem poprzez ciało – ciało jest instrumentem głosu, przenosi go, rezonuje. Dzięki ćwiczeniom fizycznym, przez połączenie się z ciałem, docieramy do głosu – widzimy i słyszymy, w jaki sposób głos może być przedłużeniem i kontynuacją fizycznego działania. Dzięki ćwiczeniom oddechowym i relaksacyjnym możemy „rozbrzmieć głosem”, a gdy otworzymy na niego uszy, możemy dotrzeć do własnych rytmów i melodii, które organicznie przenosimy. Dzięki eksperymentom z głosem możliwe jest dotarcie do jego wielu twarzy, historii. Z kolei pracując nad tekstem jak z kompozycją, możemy go ucieleśnić i zacząć śpiewać wraz z nim albo możemy go po prostu wypowiedzieć w przestrzeń, aby w niej zabrzmiał. Podchodząc do tekstu przez muzykę, możemy go na wiele sposobów interpretować. W końcu śpiew jest tylko śpiewem – pracując ze starymi pieśniami, ucząc się ich, śpiewając je w sposób tak prosty, jak to możliwe, ucząc się, jak śpiewać „poprzez” te pieśni, docieramy do ich czystego piękna.  Głos ma wiele ciał, ciało ma wiele głosów. Ciało i głos zawsze występują razem. Skala głosu zależy od naszego wzrostu, a jego głębia od tego, jak wysoko podskoczy nasza wyobraźnia. Poczucie harmonii naszego głosu z głosem drugiej osoby pojawia się wtedy, gdy „wczujemy się” w kogoś, kto śpiewa obok nas/w nas – odczuwamy wtedy harmonię między żebrami. Trochę niżej lub wyżej… Zależy od ciała, w którym jesteśmy. Zależy od głosu, którym śpiewamy, w który się wsłuchujemy… Albo też czujemy, jakbyśmy nie czuli niczego… bo już nas nie ma – jesteśmy nieobecni, ale cali w śpiewie – przez to obecni... Gdy zapominamy tekstu, pukamy do drzwi improwizacji. Podążamy za rytmem. Reszta przychodzi sama. Jeśli mamy tekst, ale nie mamy melodii, musimy po prostu utrzymać i wytrzymać ciszę – musimy się w nią wsłuchiwać tak długo, aż mamrotanie przerodzi się w rytm, w melodię, aż nas uwiedzie, ukąsi nasze ciało. Aby usłyszeć siebie, musimy być odważni. Irena Tomažin Każdy uczestnik powinien przygotować na pamięć tekst, nad którym będzie pracować podczas warsztatów. Mogą to być tylko 3-4 zdania lub krótki akapit.  Irena Tomažin jest tancerką, śpiewaczką, doktorantką filozofii. Stworzyła pięć spektakli i współpracowała z wieloma słoweńskimi reżyserami, choreografami i muzykami. Wykształcenie w dziedzinie tańca i głosu zdobywała w Teatrze Tańca w Lublanie oraz jako uczestniczka programów „Laboratorij” (EN-KNA), „Agon” (EMANAT), zajęć na temat współczesnych sztuk performatywnych („Maska Ljubljana”) oraz warsztatów i seminariów w Słowenii i za granicą. W 2004 roku otrzymała stypendium w ramach programu „Dance Web”, organizowanego przez festiwal ImPulzTanz, a w roku 2007 brała udział w szkole letniej „Techniki źródłowe – źródła technik” w Instytucie Grotowskiego. Jest autorką iT, spektaklu na głosy i dyktafony, który zaprezentowała na wielu festiwalach w Słowenii i za granicą. Współpracowała z Bast Kolektiv Aldo Ivančiča przy nagrywaniu albumu Retinal Circus oraz z wieloma innymi muzykami. Bierze udział w eksperymentalnych warsztatach muzyki improwizowanej Tomaža Groma i prowadzi warsztaty głosowe. Jej spektakle, Caprice i Caprice (Re)lapsed, zostały uhonorowane nagrodą Złotego Ptaka przyznawaną przez Akademię Nauk Humanistycznych w Słowenii. Warsztaty odbywają się w ramach projektu „Co-Voicings” realizowanego we współpracy z Emanat Institute w Słowenii.  Patronat:   Wsparcie finansowe:    |