| Hantio |
|
Spektakl Jacka Zawadzkiego prezentowany w ramach „Monosytuacji 2" – cyklu małych form teatralnych 16–18 lutego 2014 {niedziela–wtorek} 19:00 Sala Teatru Laboratorium Bilety: 15 zł Rezerwacja i sprzedaż: sekretariat@grotowski-institute.art.pl; tel. 71 34 45 320 Bilety online Hantio to monodram, który opracowałem na podstawie trzech tekstów: Zbyt głośnej samotności Bohumila Hrabala, Malte Rainera M. Rilkego i Księgi niepokoju Fernando Pessoi. Praca nad nim jest sumą poszukiwań, a także zdarzeń „magicznych”, jakie przytrafiły mi się w procesie tworzenia scenariusza. Stanowi próbę ukazania wizerunku samotnika, którego nazwałem bohaterem „frasobliwym”, czyli wnikliwego obserwatora, zadumanego i przejętego światem. Myśl go budzi, ale i przeraża. Samotność Hantia, bohatera Hrabala, jest tu rdzeniem, kręgosłupem całej konstrukcji. Malte Rilkego wnosi do niej baczną obserwację, a bohater Księgi niepokoju – totalną samoświadomość. Wszystkie trzy postaci posiadają wiele punktów stycznych zarówno w sensie dosłownym, jak i symbolicznym – wierzą, że za oknem lub włazem, metaforycznym „oknem na świat” (u Hrabala) w tym całym ubóstwie przemijania można znaleźć jeszcze coś własnego. Malte jest w moim scenopisie bazą nie tylko literacką. Książka powstała w 1910 roku i nazywana „matką” egzystencjalizmu ma wymiar szalenie autobiograficzny. Jak wiadomo, Rilke był zafascynowany Augustem Rodinem. Stąd też Myśliciel Rodina i zamyślony Hrabal na okładce Zbyt głośnej samotności mają wspólny mianownik. Chciałem, aby aktor stał się w jakimś stopniu rzeźbą Rodina. W sensie scenicznym przypomina myśliciela – to ktoś, kto odgrywa swoje własne myśli. („Jestem jak dzban pełen żywej wody i wystarczy, abym się lekko nachylił, a cieką ze mnie same pełne myśli” – Hrabal). W sensie archetypicznym pierwowzorem tych trzech samotników jest Chrystus Frasobliwy – najbardziej zatroskany i najbardziej opuszczony. Jacek Zawadzki  Scenariusz, muzyka, inscenizacja i wykonanie: Jacek Zawadzki Premiera: Szczecin, 10 maja 2013 Czas trwania: 40 minut Spektakl oparty na tekstach: Zbyt głośna samotność Bohumila Hrabala w tłumaczeniu Piotra Godlewskiego, Malte. Pamiętniki Malte-Lauridsa Bridgge Rainera Marii Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza i Księga niepokoju spisana przez Bernarda Soaresa Fernando Pessoi w tłumaczeniu Michała Lipszyca. Jacek Zawadzki jest absolwentem Państwowego Studium Aktorskiego w Gdańsku (1984). Aktor Teatru Współczesnego (1984–1989) w Szczecinie, członek trupy teatralnej PUR z Londynu (1990–1991), aktor Teatru Kana w Szczecinie (1989–1997), gdzie zrealizował Moskwę–Pietuszki i Noc według Wieniedikta Jerofiejewa w reżyserii Zygmunta Duczyńskiego. Noc otrzymała dwie prestiżowe nagrody na festiwalu Fringe w Edynburgu (1994). W latach 1997–1999 mieszkał w Edynburgu i pracował dla European Art Foundation Richarda Demarco, był też członkiem grupy performerskiej The Elements i zrealizował film science fiction At the End of On-Line dla BBC 2. Aktor Teatru Polskiego w Szczecinie (1999–2001). Podczas pobytu w USA (2001–2012) współpracował z University of Illinois w Chicago, prezentując Moskwę-Pietuszki i prowadząc warsztaty teatralne. Zrealizował pięć filmów krótkometrażowych z amerykańską reżyserką Rene Kerkman i współzałożył zespół bluesowo-rockowy Banana Street. Obecnie jako wolny strzelec współpracuje z Teatrem Kana (Szczecin), Teatrem Szwalnia (Łódź) i Teatrem Biuro Podróży (Poznań), Instytutem im. Jerzego Grotowskiego (Wrocław) oraz Inkubatorem Kultury (Szczecin). |