| Camille |
|
Spektakl Kamili Klamut i Mariany Sadovskiej 19–20 czerwca 2014 {czwartek–piątek} 19:00 Sala Teatru Laboratorium Bilety: 15 zł Rezerwacja i sprzedaż: sekretariat@grotowski-institute.art.pl; tel. 71 34 45 320 Bilety online Camille Claudel była rzeźbiarką, siostrą Paula Claudela, przez dziesięć lat towarzyszką życia i twórczości Auguste’a Rodina, zmarła siedemdziesiąt lat temu. Ostatnie trzydzieści lat swojego życia spędziła w zakładzie psychiatrycznym. Myśląc o niej, przywołuję niektóre fakty z jej życia i zastanawiam się, jak je nazwać, ubrać we własną wrażliwość. Oto przyjazd dawno niewidzianej przyjaciółki wywołuje kaskadę wspomnień… Kamila Klamut Moje – myślałam; ja – myślałam; tamci – myślałam; ich – myślałam – oto się piętrzy twardo przed światem wrogi forteczny wał barykadą – tak nas rozdziela: mnie i resztę słów nieprzebyty, nieufny nawał; głową o mur nie przebijesz ściany. Zamknięto pokój. Samotność. Fragment wiersza Zuzanny Ginczanki Zza barykad z tomiku Udźwignąć własne szczęście Wykonanie: Kamila Klamut, Ewa Pasikowska Muzyka: Mariana Sadovska Współpraca reżyserska: Mariana Sadovska, Carol Brinkmann Ellis, Vivien Wood, Alexandra Kazazou Światła: Bartosz Radziszewski Współpraca scenograficzna: Bajka Tworek Rzeźby wykonały: Marianna Lisiecka, Magdalena Węgrzyn Charakteryzacja wykonana przez studentów Akademii i Studium Fryzjerstwa Filmowego i Kreatywnego oraz Wizerunku Teatralno-Filmowego we Wrocławiu Premiera: 27 lutego 2014, Instytut Grotowskiego Czas trwania: 50’ W spektaklu wykorzystano fragmenty listów Camille Claudel w tłumaczeniu Marie Magneron i Magdaleny Spytkowskiej oraz wiersze Zuzanny Ginczanki. Specjalne podziękowania dla Jarosława Freta. Spektakl dedykuję mojej Siostrze. / Kamila Klamut  Kamila Klamut jest absolwentką kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Od połowy lat dziewięćdziesiątych ściśle związana z Ośrodkiem Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, następnie (od 2007 roku) z Instytutem Grotowskiego. Na zaproszenie Grzegorza Brala i Anny Zubrzyckiej w 1996 roku uczestniczyła w pracach nad powołaniem Teatru Pieśń Kozła oraz grała w pierwszym spektaklu zespołu, Pieśń Kozła – dytyramb. Od 1999 roku współpracuje z Jarosławem Fretem, z którym wyprawiała się do różnych zakątków świata w poszukiwaniu najstarszych zachowanych form muzyki. Jest współinicjatorką powstania Teatru ZAR. Gra we wszystkich częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa prezentowanego m.in. w Londynie, Florencji, Paryżu, Los Angeles, Chicago, Kairze, Seulu, New Delhi oraz w Edynburgu, gdzie podczas festiwalu Fringe spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie w sierpniu 2012 roku zdobył prestiżowe nagrody: Total Theatre w kategorii teatr fizyczny oraz Herald Angel. Obecnie bierze udział w najnowszym projekcie Teatru ZAR, „Armine, Sister”. Mariana Sadovska jest znakomitą pieśniarką i aktorką ukraińską, mieszkającą obecnie w Kolonii w Niemczech. W swojej pracy czerpie z bogatej ukraińskiej tradycji muzycznej. Materią jej twórczości są głównie ukraińskie pieśni ludowe, istotą jej działań scenicznych natomiast to, co dzieje się na styku tych pieśni i jej całkowicie nieludowej, współczesnej i wspartej niezwykłymi możliwościami głosowymi wyobraźni artystycznej. Obwołana przez krytyków muzycznych „ukraińską Björk”, spędziła w Polsce dziesięć lat, pracując jako aktorka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Od kilku lat buduje solową karierę, koncertując na całym świecie. W 2013 roku otrzymała najbardziej prestiżową nagrodę niemieckiej branży muzycznej RUTH, przyznawaną w kategorii folk, etno i world music, a także zadebiutowała kompozycją requiem Czarnobyl. Żniwa, wykonaną wraz z muzykami z Kronos Quartet na scenie Teatru Narodowego w Kijowie oraz w Lincoln Center w Nowym Jorku. Ewa Pasikowska urodziła się we Wrocławiu w 1984 roku, studiowała filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Należała do grupy, która uformowała Teatr ZAR w 2002 roku; była członkiem zespołu do roku 2012. W trakcie pracy z Teatrem ZAR brała udział w ekspedycjach do Gruzji, Bułgarii, na Korsykę i Sardynię; jako aktor-muzyk uczestniczyła we wszystkich częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa: Ewangeliach dzieciństwa, Cesarskim cięciu. Próbach o samobójstwie oraz Anhellim. Wołaniu. Pod kierunkiem Natalii Połowynki z Ośrodka Poszukiwań Artystycznych „Majsternia Pisni” uczyła się irmosów, tradycyjnych prawosławnych pieśni liturgicznych. W 2012 roku przeniosła się do Londynu, gdzie wraz z reżyserem Andriejem Biziorkiem założyła Waving Not Drowning! Physical Theatre, w którym obecnie pracuje. Ewa gra również na kilku instrumentach. Spektakl w ramach obchodów Święta Wrocławia |