Prof. dr hab. Juliusz Tyszka |
(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza) 14–15 listopada 2014
14 listopada 2014 {piątek} 18:00 Sala Kinowa Druga Reforma Teatru – krótkie wprowadzenie Wykład Wstęp wolny W trakcie wykładu poruszone zostaną następujące zagadnienia:
15 listopada 2014 {sobota} Studio Na Grobli Druga Reforma Teatru – krótkie wprowadzenie Warsztaty dla grupy roboczejW trakcie warsztatów uczestnicy poznają ćwiczenia stosowane przez grupy Drugiej Reformy mające na celu nie tylko rozwinięcie konkretnych teatralnych umiejętności, lecz także samorozwój ludzi tworzących razem teatr. Ćwiczenia te pomagają stać się lepszym członkiem grupy i całego społeczeństwa poprzez rozwinięcie:
Prof. dr hab. Juliusz Tyszka jest teatrologiem, kulturoznawcą, performatykiem. Od 1978 roku pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (profesor nadzwyczajny na Wydziale Nauk Społecznych, kontakt: tyszkaj@amu.edu.pl). Autor sześciu książek (m.in. Widowiska nowojorskie, Poznań 1994; Między prawdą a doktryną. „System” Stanisławskiego w Polsce 1944–1956, Poznań 2000; Teatr Ósmego Dnia – pierwsze dziesięciolecie (1964–1973), Poznań 2005); redaktor pięciu tomów (m.in. Teatr w miejscach nieteatralnych, Poznań 1998; Obywatelski protest i karnawał uliczny. Serbia, 17 listopada 1996 – 20 marca 1997, Poznań 1998); współredaktor trzech; autor ok. dwustu artykułów, relacji, szkiców, felietonów i recenzji opublikowanych w Polsce, a także w Belgii, Francji, Holandii, Jugosławii, Niemczech, Rumunii, USA i we Włoszech; tłumacz z języków angielskiego i francuskiego. Ostatnio wydał książkę Mistrzowie (Poznań 2006) oraz napisane wspólnie z Joanną Ostrowską Szkice o teatrze alternatywnym (Poznań 2008) i przełożył z francuskiego książkę Serge’a Ouaknine’a, „Książę Niezłomny”. Studium i rekonstrukcja spektaklu Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (Wrocław 2011). Aktualnie pracuje nad monografią Teatr Ósmego Dnia. Krótka historia. Był koordynatorem siedmiu międzynarodowych konferencji naukowych, współkoordynatorem trzech, uczestnikiem ponad czterdziestu międzynarodowych i dwudziestu krajowych. W latach 1977–1982 był liderem i aktorem Studenckiego Teatru ICD (Plany na życie, Nasza lista przebojów); 1984–1990 pracował jako kierownik literacki i menedżer międzynarodowy Nieinstytucjonalnego Teatru Zawodowego „Wierzbak” Sp. z o.o., pierwszego prywatnego teatru w Polsce po roku 1950; 1986–1989 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatru dla Dzieci i Młodzieży (ASSITEJ); 1990–1992 był redaktorem naczelnym założonego przez niego „Poznańskiego Przeglądu Teatralnego”; 1992–1993 otrzymał stypendium w ramach Programu J.W. Fulbrighta na New York University (Tisch School of the Arts, Department of Performance Studies, Faculty Associate: prof. Richard Schechner); 2001–2004 był sekretarzem generalnym Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta; 1994–2004 współpracował przy Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Malta” (1994 – jego rzecznik prasowy); od 1999 jest „advisory editor” brytyjskiego „New Theatre Quarterly”; w semestrze letnim roku akademickiego 2002/2003 wykładał na Université d’Artois w Arras, w marcu i kwietniu 2010 na Université Rennes 2 (Francja), od 2006 na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą-Słubicach. Od 2003 do 2014 był współzałożycielem i współorganizatorem europejskiego programu studiów magisterskich European Masters in Science of Performative Creativity, koordynowanego przez Universty of Malta, z udziałem UAM i Università „La Sapienza” z Rzymu. Od roku 1995 uczestniczył w pięciu międzynarodowych programach badawczych (także współkoordynował jeden z nich) i jednego krajowego. W latach 1998–2010 był opiekunem Sekcji Nauk o Widowisku (od 2008: Sekcji Performatyki) Koła Naukowego Kulturoznawców UAM, animatorem kilkunastu programów edukacyjno-artystycznych, w tym trzech międzynarodowych, z udziałem twórców i animatorów kultury z Niemiec, Belgii, Francji, Kanady i USA. Do jego zainteresowań badawczych należą: społeczny i artystyczny kontekst funkcjonowania teatru alternatywnego, performatyka i teoria widowiska, teoria aktorstwa, teorie Konstantego Stanisławskiego i ich recepcja w Polsce oraz ich wpływ na współczesną kreację teatralną, dorobek Jerzego Grotowskiego w dziedzinie praktyki i teorii „działań typu widowiskowego”, historia teatru studenckiego i alternatywnego w Polsce, teatr eksperymentalny w USA, teatr amerykański, teatr dla dzieci i młodzieży, historia teatru polskiego w latach 1944–1956, zastosowanie technik teatralnych w terapii, edukacji oraz w biznesie. W ramach kursu wiodącego OUP „Zapomniane rewolucje: Druga Reforma Teatru” |