| Pamięci Ryszarda Cieślaka |
|
Prezentacja rzeźby z brązu Krzysztofa M. Bednarskiego 27 marca 2015 {piątek} 10:00–19:00 Sala Teatru Laboratorium Wstęp wolny To kompozycja rzeźbiarska będąca rozwiniętą przestrzennie skorupą rozbitej łodzi, posiadającej silne cechy antropomorficzne, które ujawniają się przy konfrontacji ze zdjęciami upamiętniającymi Ryszarda Cieślaka w jego największych wcieleniach aktorskich, takich jak Don Fernand w Księciu Niezłomnym (1965) i Ciemny w Apocalypsis cum figuris (1969). Rzeźba zbudowana z napięć i dramatycznych kontrastów formalnych symbolizuje tragicznie przerwane życie i twórcze dzieło najwybitniejszego aktora Teatru Laboratorium. Krzysztof M. Bednarski  Rzeźba umieszczona zostanie na marmurowej płycie z wykutym mottem zaczerpniętym z dramatu Słowackiego-Calderóna Książę Niezłomny: A kiedy przyjdą z okupem, To znajdą mistrza martwego Pod zwykłą krzyżową szatą. I powiozą gdzieś przez morza..... Książę Niezłomny, dzień trzeci, w. 712–716 Oprócz rzeźby, która w kwietniu 2015 roku w 50. rocznicę premiery Księcia Niezłomnego zostanie zainstalowana na nagrobku aktora, zostaną zaprezentowane fragmenty spektaklu Książę Niezłomny. Ryszard Cieślak urodził się 9 marca 1937 w Kaliszu, zmarł 15 czerwca 1990 w Houston. Po ukończeniu liceum w Kaliszu studiował na politechnikach w Łodzi i Krakowie, a od 1957 na Wydziale Lalkarskim krakowskiej PWST. Tam poznał Grotowskiego, który w roku 1961, jeszcze przed uzyskaniem dyplomu, zaangażował go do Teatru 13 Rzędów w Opolu. W zespole tym pracował aż do jego samorozwiązania w roku 1984. W pierwszych latach grał m.in. Ezawa i Hektora w Akropolis (1962) oraz Wagnera, Waldesa i Benwolia w Tragicznych dziejach doktora Fausta (1963), gdzie zwrócił na siebie uwagę Grotowskiego. Efektem bliskiej współpracy aktora i reżysera była wielka kreacja w Księciu Niezłomnym (1965). Do legendy przeszedł także Ciemny w Apocalypsis cum figuris (1969; m.in. nagroda dla najlepszego aktora off-Broadway). W latach 70. Cieślak aktywnie uczestniczył w pracach nad Special Project (1973–75) – stanowił wręcz jedną z najważniejszych postaci wczesnej fazy prac parateatralnych. W następnym okresie, stopniowo odsuwany przez Grotowskiego, prowadził liczne staże i warsztaty w kraju i za granicą. W 1981 roku pod jego kierunkiem powstało ostatnie przedstawienie Laboratorium – Thanatos polski. Inkantacje. Od 1982 roku pracował głównie za granicą jako aktor (m.in. Mahabharata w reżyserii Petera Brooka, 1985), reżyser (m.in. Aleph. Impressioni da un Inferno, Pontedera 1983; Peer Gynt, Ǻrhus 1987) i pedagog (m.in. New York University Tisch School of Arts). Więcej o Ryszardzie Cieślaku: www.grotowski.net/encyklopedia/cieslak-ryszard  Krzysztof M. Bednarski jest jednym z najsłynniejszych rzeźbiarzy polskich. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1973–1978). Jako student warszawskiej ASP w 1976 roku nawiązał współpracę z Instytutem Aktora Teatrem Laboratorium, jest autorem plakatów do wszystkich przedsięwzięć parateatralnych. Od listopada 2014 roku wykładowca na wydziale rzeźby stołecznej ASP. Od 1986 roku mieszka w Rzymie. Autor m.in. pomnika nagrobnego Krzysztofa Kieślowskiego (Warszawa 1997), pomnika Incontro con Federico Fellini (Rimini 1994), pomnika Fryderyka Chopina La note bleue (Wiedeń 2010). Eksponował swoje dzieła na ponad stu wystawach indywidualnych, ostatnio m.in.: Pieśń z aluminium, Galeria Raster (Warszawa 2014/2015); Moby Dick – Opera Aperta, Państwowa Galeria Sztuki (Sopot 2013) oraz na ponad pięciuset wystawach zbiorowych. Prace Krzysztofa M. Bednarskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów polskich, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskim w Warszawie, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, a także w wielu kolekcjach zagranicznych, również prywatnych. Laureat licznych nagród, m.in. Nagrody im. Katarzyny Kobro (2004), Nagrody Kwartalnika EXIT (2005) oraz Złotej Sowy Polonii (Wiedeń 2012), oraz stypendysta MKiDN oraz Rządu Włoskiego (1988/1989). W 2011 roku został odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. |