| Zapomniane rewolucje: Druga Reforma Teatru |
|
Konferencja podsumowująca kurs wiodący Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań 2014/2015 z udziałem grupy roboczej oraz dr hab. Joanny Ostrowskiej, Igora Stokfiszewskiego i prof. Juliusza Tyszki 5–6 czerwca 2015 {piątek–sobota} 10:00 Sala Teatru Laboratorium Wstęp wolny Podczas konferencji kończącej całoroczny cykl wykładów, seminariów i warsztatów w ramach kursu wiodącego Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań uczestnicy grupy roboczej zaprezentują własne spojrzenie na Drugą Reformę Teatru. Rewolucje sceniczne, zapoczątkowane w latach 60. XX wieku, w wielu przypadkach trwające do dzisiaj, poszerzyły sposób myślenia o teatrze współczesnym. Referaty uczestników grupy roboczej zostaną podsumowane w dyskusji, w której wezmą udział zaproszeni goście.
PROGRAM KONFERENCJI
5 czerwca 2015 {piątek} 10:00 10:00 Panel I Sylwia Walicka (Instytut Badań Edukacyjnych): Program Drugiej Reformy Teatru Monika Przespolewska (Akademia Teatralna w Warszawie): „Dionizos” Richarda Schechnera z 1969 roku jako przykład teatru environmentalnego Justyna Michalik (Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk): Tadeusz Kantor – „zapomniana rewolucja” teatru? Paula Jarmołowicz (Ośrodek Teatralny Kana): Druga Reforma Teatru na Pomorzu Zachodnim. Geneza, działania i kierunki rozwoju Teatru Kana w Szczecinie
12:30 Panel II Karolina Okurowska (Uniwersytet Wrocławski): Teatr w plastyce, plastyka w teatrze – wpływ neoawangardy plastycznej na teatr II połowy XX wieku Olga Drygas (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza): Teatr Formy Otwartej. O performatywnych aspektach architektury Osiedla Słowackiego w Lublinie w kontekście Drugiej Reformy Teatru Aleksandra Konarska (Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie Filia we Wrocławiu): Kostium aktora-performera w Teatrze Drugiej Reformy
16:00 Panel III Karolina Przystupa (Uniwersytet Wrocławski): Jim Henson – twórca muppetów i reformator lalkarstwa Bartosz Kurowski (Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie Filia we Wrocławiu): Druga Reforma Teatru dzieciom – związek pomiędzy Drugą Reformą Teatru oraz teatrem dedykowanym najmłodszym Hanna Kanecka (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza): Dziecko na dorosłej, współczesnej scenie: jak i dlaczego? 18:00 Pokaz filmu dokumentalnego Teatr Narodów Reżyseria i scenariusz Zbigniew Raplewski; zdjęcia Zbigniew Raplewski i Leszek Krzyżański; montaż Agnieszka Bojanowska; dźwięk Halina Paszkowska; produkcja Naczelna Redakcja Publicystyki Kulturalnej, Telewizja Polska; Warszawa 1975; 49’
6 czerwca 2015 {sobota} 10:00 10:00 Panel IV Agnieszka Bałka: „«Lodowate kobiety» na brzegach jeziora”, czyli antyteza modern & postmodern dance Karolina Wycisk (Uniwersytet Jagielloński): Nie-technika. Logomotion, czyli o słowach w tańcu improwizowanym
12:30 Panel V Marcin Miętus (Uniwersytet Jagielloński): Technolog tekstu. Dramaturgia Sebastiana Majewskiego Katarzyna Waligóra (Uniwersytet Jagielloński): Poza kontrolą. Przestrzenie błędów i niewczesności na przykładzie „Paradiso” Michała Borczucha i „Sprawy Gorgonowej” Wiktora Rubina i Jolanty Janiczak Justyna Patoła (Uniwersytet Jagielloński): Figura Kaspara we współczesnej sztuce. Dramat, teatr, film Andrzej Szprynger: Obok głównego nurtu Dr hab. Joanna Ostrowska jest adiunktem w Zakładzie Performatyki Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza; autorką kilkudziesięciu artykułów w językach angielskim, francuskim, hiszpańskim, czeskim i słoweńskim oraz esejów i tłumaczeń z języka angielskiego opublikowanych m.in. w „New Theatre Quarterly”, „Pamiętniku Teatralnym”, „Kulturze Współczesnej”; współredaktorką trzech prac zbiorowych; współautorką razem z Juliuszem Tyszką Szkiców o teatrze alternatywnym, Poznań 2008; autorką The Living Theatre – od sztuki do polityki, Poznań 2005. Ostatnio wydała książkę „Teatr może być w byle kącie”. Wokół zagadnień miejsca i przestrzeni w teatrze, Poznań 2014. W latach 2005–2012 była uczestnikiem międzynarodowego programu badawczego „European Festival Research Project”, w latach 2006–2007 była członkiem zespołu przygotowującego raport „Street Artist in Europe” dla Parlamentu Europejskiego, w latach 2009–2011 brała udział w projekcie „Theatre Architecture in Central and Eastern Europe”. W 2010 roku prowadziła warsztaty Can theatre be a public space?, a od 2011 roku bierze udział jako ekspert-teoretyk w kolejnych edycjach Street Arts Winter Academy organizowanej przez FIAR (Marsylia, Francja), University of Winchester (Wielka Brytania) i festiwal Ana Desetnica (Lublana, Słowenia). Od 2010 jest współprowadzącą „Working Group Performance in Public Spaces” w ramach International Federation of Theatre Research: Mama Jana. Igor Stokfiszewski jest krytykiem literackim, dramaturgiem, publicystą i członkiem zespołu Krytyki Politycznej. Autor książki Zwrot polityczny (2009). Współredaktor (wraz z Piotrem Mareckim i Michałem Witkowskim) książki Tekstylia. O „rocznikach siedemdziesiątych” (2002) oraz (z Piotrem Mareckim i Renatą Serednicką) tomu Ludzie, miasta. Literatura Białorusi, Niemiec, Polski i Ukrainy – ślady „nieistniejącego języka” (2008). Jako dramaturg zrealizował z reżyserem Wojtkiem Klemmem Piekarnię Bertolta Brechta (Stary Teatr, Kraków 2008), Cement Heinera Müllera (Teatr Współczesny, Wrocław 2009), Yermę Federico Garcií Lorki (Teatr Studio, Warszawa 2009), Amfitriona Heinricha von Kleista (Stary Teatr, Kraków 2010) oraz Anatomię Tytusa Fall of Rome Heinera Müllera (Stary Teatr, Kraków 2012). Współpracował przy działaniach artystyczno-społecznych prowadzonych przez Bartosza Szydłowskiego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie/Nowej Hucie. Był dramaturgiem, współautorem tekstu oraz jednym z wykonawców w rozwijanym z mieszkańcami Nowej Huty, a następnie opracowywanym z udziałem nie-aktorów w różnych miejscach na świecie, spektaklu-performansie Fakir (Kraków/Nowa Huta, Oberhausen, Madryt, Meksyk 2010–2012). W Nowej Hucie pracował również z podopiecznymi tamtejszej świetlicy środowiskowej w ramach prowadzonego w Łaźni Nowej programu Uniwersytetu Patrzenia (2010–2011). Był dramaturgiem warszawskiej edycji międzynarodowego festiwalu interwencji miejskich „Miasta Równoległe/Ciudades Paralelas/Parallele Städte” pod opieką kuratorską Stefana Kaegi (Rimini Protokoll) oraz Loli Arias (Postnuclear) (Nowy Teatr, Warszawa 2011). Współpracował z Arturem Żmijewskim przy inscenizacji Mszy (Teatr Dramatyczny, Warszawa 2011). Jako badacz od 2009 roku zajmuje się wspólnotowymi aspektami aktualnych działań prowadzonych w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards we włoskiej Pontederze. Był członkiem zespołu 7. Berlin Biennale (2012), przygotowanego pod opieką kuratorską Artura Żmijewskiego we współpracy z Joanną Warszą i petersburską grupą Voina, pełniąc rolę konsultanta i będąc zaangażowany m.in. w działania Krytyki Politycznej w Berlinie oraz współpracę z międzynarodowymi ruchami Indignados i Occupy. Prof. dr hab. Juliusz Tyszka jest teatrologiem, kulturoznawcą, performatykiem. Od 1978 roku pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (profesor nadzwyczajny na Wydziale Nauk Społecznych, kontakt: tyszkaj@amu.edu.pl). Autor sześciu książek (m.in. Widowiska nowojorskie, Poznań 1994; Między prawdą a doktryną. „System” Stanisławskiego w Polsce 1944–1956, Poznań 2000; Teatr Ósmego Dnia – pierwsze dziesięciolecie (1964–1973), Poznań 2005); redaktor pięciu tomów (m.in. Teatr w miejscach nieteatralnych, Poznań 1998; Obywatelski protest i karnawał uliczny. Serbia, 17 listopada 1996 – 20 marca 1997, Poznań 1998); współredaktor trzech; autor ok. dwustu artykułów, relacji, szkiców, felietonów i recenzji opublikowanych w Polsce, a także w Belgii, Francji, Holandii, Jugosławii, Niemczech, Rumunii, USA i we Włoszech; tłumacz z języków angielskiego i francuskiego. Ostatnio wydał książkę Mistrzowie (Poznań 2006) oraz napisane wspólnie z Joanną Ostrowską Szkice o teatrze alternatywnym (Poznań 2008) i przełożył z francuskiego książkę Serge’a Ouaknine’a, „Książę Niezłomny”. Studium i rekonstrukcja spektaklu Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (Wrocław 2011). Aktualnie pracuje nad monografią Teatr Ósmego Dnia. Krótka historia. Był koordynatorem siedmiu międzynarodowych konferencji naukowych, współkoordynatorem trzech, uczestnikiem ponad czterdziestu międzynarodowych i dwudziestu krajowych. W latach 1977–1982 był liderem i aktorem Studenckiego Teatru ICD (Plany na życie, Nasza lista przebojów); 1984–1990 pracował jako kierownik literacki i menedżer międzynarodowy Nieinstytucjonalnego Teatru Zawodowego „Wierzbak” Sp. z o.o., pierwszego prywatnego teatru w Polsce po roku 1950; 1986–1989 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatru dla Dzieci i Młodzieży (ASSITEJ); 1990–1992 był redaktorem naczelnym założonego przez niego „Poznańskiego Przeglądu Teatralnego”; 1992–1993 otrzymał stypendium w ramach Programu J.W. Fulbrighta na New York University (Tisch School of the Arts, Department of Performance Studies, Faculty Associate: prof. Richard Schechner); 2001–2004 był sekretarzem generalnym Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta; 1994–2004 współpracował przy Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Malta” (1994 – jego rzecznik prasowy); od 1999 jest „advisory editor” brytyjskiego „New Theatre Quarterly”; w semestrze letnim roku akademickiego 2002/2003 wykładał na Université d’Artois w Arras, w marcu i kwietniu 2010 na Université Rennes 2 (Francja), od 2006 na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą-Słubicach. Od 2003 do 2014 był współzałożycielem i współorganizatorem europejskiego programu studiów magisterskich European Masters in Science of Performative Creativity, koordynowanego przez Universty of Malta, z udziałem UAM i Università „La Sapienza” z Rzymu. Od roku 1995 uczestniczył w pięciu międzynarodowych programach badawczych (także współkoordynował jeden z nich) i jednego krajowego. W latach 1998–2010 był opiekunem Sekcji Nauk o Widowisku (od 2008: Sekcji Performatyki) Koła Naukowego Kulturoznawców UAM, animatorem kilkunastu programów edukacyjno-artystycznych, w tym trzech międzynarodowych, z udziałem twórców i animatorów kultury z Niemiec, Belgii, Francji, Kanady i USA. Do jego zainteresowań badawczych należą: społeczny i artystyczny kontekst funkcjonowania teatru alternatywnego, performatyka i teoria widowiska, teoria aktorstwa, teorie Konstantego Stanisławskiego i ich recepcja w Polsce oraz ich wpływ na współczesną kreację teatralną, dorobek Jerzego Grotowskiego w dziedzinie praktyki i teorii „działań typu widowiskowego”, historia teatru studenckiego i alternatywnego w Polsce, teatr eksperymentalny w USA, teatr amerykański, teatr dla dzieci i młodzieży, historia teatru polskiego w latach 1944–1956, zastosowanie technik teatralnych w terapii, edukacji oraz w biznesie. W ramach kursu wiodącego OUP „Zapomniane rewolucje: Druga Reforma Teatru” |