Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
W labiryncie

Zjazd IV Akademii Teatru Alternatywnego

Prowadzący:
Theodoros Terzopoulos i Savvas Stroumpos
Ditte Berkeley (Teatr ZAR)

2–6 grudnia 2015
Wrocław, Instytut im. Jerzego Grotowskiego
Program


Theodoros Terzopoulos urodził się w wiosce Makrygialos (Grecja). Studiował w Szkole Teatralnej Kostasa Michailidisa w Atenach (1965–1967), a następnie odbywał staż i pracował jako asystent reżysera w Berliner Ensemble (1972–1976). W latach 1981–1983 był dyrektorem Szkoły Teatralnej Narodowego Teatru Północnej Grecji w Salonikach. W 1985 roku założył Teatr Attis w Delfach. Reżyserował tragedie Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa oraz sztuki najwybitniejszych współczesnych pisarzy europejskich i greckich. Pracował w wielu teatrach zagranicznych, swoje spektakle prezentował na międzynarodowych festiwalach i współpracował z wybitnymi aktorami. Przez dwadzieścia dziewięć lat Teatr Attis zagrał tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt przedstawień na całym świecie.
Wypracowana przez Terzopoulosa metoda pracy z dramatem starogreckim nauczana jest w akademiach teatralnych oraz wydziałach filologii klasycznej na całym świecie. Reżyser prowadzi liczne warsztaty i wykłady. Jest emerytowanym profesorem  międzynarodowych akademii i uniwersytetów, a także laureatem wielu nagród teatralnych w Grecji i za granicą. Na temat jego metody pracy teatralnej powstało wiele książek, m.in. w Niemczech, Anglii, Grecji, Turcji, Rosji i Chinach. Po polsku ukazała się W labiryncie. Theodoros Terzopoulos spotyka Heinera Müllera pod redakcją Franka Raddatza, w przekładzie Mateusza Borowskiego i Małgorzaty Sugiery (Instytut Grotowskiego, Wrocław 2012).
W latach 1985–1988 Terzopoulos był dyrektorem artystycznym festiwalu Międzynarodowe Spotkanie ze Starożytnym Dramatem Greckim w Delfach, w których uczestniczyły wybitne osobistości świata teatru. W roku 2005 wznowił festiwal, odbywający się od tej pory w Sykionie. Od 1990 roku jest jednym z członków-założycieli Międzynarodowego Instytutu Teatru Obszaru Morza Śródziemnomorskiego, a od 1991 roku kieruje jego pracami.
Od 1993 roku pełni rolę przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpiady Teatralnej. Był dyrektorem artystycznym następujących jej edycji: w Delfach (1995, „Przez tysiąclecia”), w Shizuoce (1999, „Dając nadzieję”), w Moskwie (2001, „Teatr dla ludzi”), w Stambule (2006, „Przekraczając granice”), Seulu (2010, „Sarang. Miłość i człowieczeństwo”), Pekinie (2014, „Marzenie”).

Fot. Tadashi Suzuki


Savvas Stroumpos urodził się w 1979 roku w Atenach (Grecja). W 2002 roku ukończył szkołę teatralną przy Narodowym Teatrze Grecji. W 2003 roku uzyskał tytuł magistra praktyki teatralnej Uniwersytetu Exeter. Od 2006 roku pracował jako asystent reżysera Theodorosa Terzopoulosa. Zagrał w następujących spektaklach Teatru Attis: Hamlet – lekcja Borisa Pasternaka, Prometeusz w okowach Ajschylosa, Impromptu „Ohio” Samuela Becketta, Ajaks – szaleństwo Sofoklesa (pierwsza i druga wersja), Ostatnia maska Costasa Logarasa, Kasandra Mariosa Pontikasa. Z zespołem Zero Point wyreżyserował Kolonię karną i Przemianę Franza Kafki, Jak wam się podoba Williama Szekspira, Dokument, będący adaptacją tekstów Samuela Becketta, Primo Leviego i podkomendanta Marcosa, oraz Woyzecka Georga Büchnera. Jego przedstawienia prezentowane są na Nowej Scenie Teatru Attis.

Photo by Karol Jarek


Ditte Berkeley (Dania/Wielka Brytania) jest aktorką i współtwórczynią czterech pierwszych spektakli Teatru ZAR. Zainicjowała festiwal VoicEncounters w Instytucie Grotowskiego, poświęcony fenomenowi tradycji wokalnych na świecie. Jest współorganizatorką, we współpracy z CPR (Walia), międzynarodowego festiwalu Giving Voice, który odbył się w 2009 roku we Wrocławiu. Pracowała w Studiu Matejka, gdzie była odpowiedzialna za trening wokalny. Współprowadziła warsztaty We wnętrzu dźwięku z Teatrem ZAR i Budzenie słuchającego ciała ze Studiem Matejka. Obecnie prowadzi własne badania nad głosem. Stworzyła autorskie warsztaty Opowieść Głosu (Pieśń która mówi), które regularnie prowadzi w Polsce i za granicą. Występowała w wielu filmach w Polsce, obecnie jest zaangażowana w nową produkcję. Wychowała się w Hiszpanii, studiowała aktorstwo w Rose Bruford College of Speech and Drama w Londynie. Jest matką dwójki dzieci.

 

 

Teatr ZAR, kultywując etos pracy grupowej, realizuje projekty artystyczne poprzez długoletnie poszukiwania źródłowe, którym każdorazowo towarzyszy proces kształtowania nowego języka teatralnego opartego na muzyce z rozmaitych tradycji. Międzynarodowy skład zespołu formował się w trakcie cyklicznych wypraw badawczych do Gruzji w latach 1999–2003. Podczas tych podróży grupa zebrała materiał muzyczny, esencją którego są wielowiekowe pieśni polifoniczne sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące prawdopodobnie najstarszą formę wielogłosu. „Zar”, od którego grupa wzięła swą nazwę, to nazwa pieśni pogrzebowych wykonywanych przez Swanów, zamieszkujących wysokie rejony Kaukazu w północno-zachodniej Gruzji. Praca zespołu wypływa z przekonania, że teatr, wbrew greckiemu thea – widzenie, nie powinien być wyłącznie oglądany, lecz przede wszystkim słuchany.
ZAR przynosi teatr sprzed podziału na gatunki i style, podejmując tematy wydawałoby się zarezerwowane we współczesnym świecie dla religii, działając w przekonaniu, które płynie z polskiej myśli romantycznej, iż zadania sztuki są nie tylko komplementarne wobec religijnego poruszenia, lecz potrafią zapełnić dynamiczną lukę między codziennością a transcendencją. Juliusz Osterwa, który jako jeden z nielicznych starał się zrealizować praktycznie te idee, i z którego myśli czerpał m.in. Jerzy Grotowski, zapisał w swych notatkach zdanie o tym, że „Bóg stworzył teatr dla tych, którym nie wystarcza Kościół”.
Począwszy od 2011 roku zespół pracuje nad projektem „Armine, Sister”, dedykowanym kulturze ormiańskiej, realizowanym poprzez wyprawy i studia nad ormiańską historią i tradycją. Jedną z podstawowych idei projektu jest podjęcie kwestii tabuizacji i zakłamania historii skonfrontowanej z powinnością dawania świadectwa. Premiera nowego spektaklu miała miejsce 28 listopada 2013 roku w Studiu Na Grobli Instytutu Grotowskiego.
Więcej informacji: www.teatrzar.art.pl