| Bal Bóstw |
 Zdjęcia: Jean-Marc La Roca, dźwięk: Matthieu Imbert, montaż: Isabelle Cohen Jonatan, produkcja: Vves Billon/Les films du Village/ TNT. 55 min, 1999Starożytne afrykańskie kosmogonie, które przed wieloma wiekami znalazły się na obszarze zdominowanym przez kulturę islamu, z czasem uległy procesowi asymilacji. W trakcie obrzędu Lila, rytuału związanego z płodnością, będącego jednocześnie rodzajem terapeutycznego transu, członkowie bractwa Gnawa z Maroka celebrują niezwykły mariaż świata widzialnego ze światem niewidzialnym: świat magów, świat bóstw komunikuje się ze światem zwykłych śmiertelników. Film Pierre’a Guicheney z wielką drobiazgowością ukazuje ów duchowy świat Gnawa. Muzyka i śpiewy, jakie Gnawa potomkowie dawnych niewolników sprowadzonych do Afryki Północnej z terenów Czarnej Afryki – wykonują na placu Dżema-El-Fnaa w Marrakeszu, pełnią również funkcję świętych obrzędów. Podczas długotrwałej inicjacji Gnawa utrwalili w swej pamięci rytualne pieśni i tańce jakie towarzyszą obrzędowi Lila. Grzechotki, bębny i „guembri”, rodzaj gitary-bębna o trzech strunach, są najważniejszymi instrumentami używanymi podczas odprawiania tego obrzędu. Ahmed, mistrz bractwa, przygotowuje właśnie obrzęd Lila zamówiony specjalnie przez mieszkańców jednej z wsi w okolicach Marrakeszu. Zakupione na lokalnym suku kadzidło posłuży za ofiarną strawę dla bóstw. Krew barana zapewni łączność między żywymi a umarłymi. Pierwszym etapem obrzędu Lila jest spożywanie posiłku przy akompaniamencie śpiewów i tańców mających zapewnić oczyszczenie. Korowód młodych dziewic nadchodzących przy dźwięku bębnów jest zapowiedzią pojawienia się świata niewidzialnego. Bóstwa odpowiadają na wezwanie Gnawa, pojawiają się następujące po sobie barwy: biel, czerń, błękit, czerwień, zieleń i żółcień, w tym samym czasie osoby poddawane obrzędowi inicjacji wchodzą stopniowo w hipnotyczny trans. Obrzęd Lila kończy się dopiero o świcie, tańcem wykonywanym wspólnie przez wszystkich uczestników ceremonii. |