Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Projekt "Rasa"

logoW ramach projektu Rasa Majsternia Pisni pracuje nad materiałem muzycznym i ruchem pochodzącymi z ukraińskich rytuałów kobiecych i rytuałów roku, ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiety. Wybrane pieśni, pochodzące z różnych rejonów Ukrainy, szczególnie z Winnicy, Połtawy i Polesia analizowane są przez członków Majsterni pod kątem rytuału, którego poszukuje się w pieśniach i poprzez pieśni. Następny krok stanowi próba znalezienia adekwatnej dla tych badań formy w teatrze. Ten etap pracy to poszukiwanie „elementów rytuału w działaniach scenicznych”.

Natalka Połowynka, Uliana Horbaczewska, Olena Kostiuk. Fot. Aleksandr SiniaginUczestnicy projektu: Serhij Kowalewicz (lider projektu i reżyser), Natalka Połowynka (kierownik muzyczny), Uliana Horbaczewska, Olena Kostiuk.





Olena Kostiuk. Fot. Aleksandr SiniaginNa temat spektaklu W niedzielę rano, realizowanego w ramach Projektu „Rasa”, czytamy: „«Niedziela, ranek…» – moment istnienia, kiedy budzi się świadomość, wcześnie rano, dopiero co wstało Słońce, czas nicnierobienia, czas obecności Czasu. Niedziela – nie-czyn, święto. Bezczynne istnienie, poświęcone i uświęcone Wiecznością.



Uliana Horbaczewska. Fot. Aleksandr SiniaginRytuał – zawsze sprzęga się z czasem. Ukraińskie pieśni dziewczęcych rytuałów cyklu rocznego, na których oparto spektakl, przybyły z pamięci naszych ciał. Nie pytały, czy chcemy je śpiewać, czy rozumiemy ich bezpretensjonalną prostotę, czy mamy jakąś podstawę do tego świętego śpiewania. Przecież wszyscy opuściliśmy miejsca, w których rodziły się te pieśni. Ale możliwe, że jesteśmy przedostatnimi ludźmi, którzy są w stanie przyjąć wiedzę płynącą z głębin wieków, z głębin Samego Czasu.  Dziś pieśni te nie mają już pragmatycznego znaczenia, jeżeli już – to pomagają nam żyć. Możliwe, że są bólem Ziemi, albo i samą Ziemią, która podąża za nami. W spektaklu nie ma wątku narracyjnego. Jest to Historia Czasu Drzewa Pieśni. Temat dziewczyny jest od wieków niezmienny: Ona siedzi i czeka, a On jedzie, jedzie całe życie. W niedzielę rano pada śnieg. I właśnie fabuła: «W niedzielę, rankiem… na kładeczce stała…».
Z radością przedstawiamy Wam te Święte stare teksty, bo Tradycja żyje tylko w obecności Drugiego Człowieka, takiego jak Ty”.

Na temat spektaklu W niedzielę rano zob. Agnieszka Marszałek: Miejsce dla głosu, „Didaskalia” 2007 nr 78 (kwiecień-maj), s. 90–91. PDF