Instytut im. Jerzego Grotowskiego - Ołowiana kulka: work-in-promise

strona główna

Ołowiana kulka: work-in-promise

"Ołowiana kulka", maj 2008. Fot. Maciej Zakrzewski

Miniatura dramatyczna Agnieszki Pietkiewicz,
opracowana pod kierunkiem Grzegorza Ziółkowskiego

Ołowiana, bo ciąży.
Kulka, bo się przetacza.
Pojawia się w lewej komorze,
w palcu serdecznie pukającym się w czoło,
w prawej półkuli.
Wyjść – nie chce…
Ołowiu nie sposób przekuć, można zeń odlać – serce.
Kulka nie kula, bo tkwi w lufie przytkniętej do skroni,
a nie przytroczona do stopy.
Załatwia sprawę sprawnie, raz na zawsze.
Ołów to ból – kulka ciężko wzdycha.
Kulka nie kuleczka, bo aż tak blisko nie jesteśmy,
chociaż pulsuje mi w żyłach,
w stopie
desperacji i spokoju
Ołowiem kuleje we mnie.
Kulko, kulo, kuleczko – wznieś za mnie toast z ołowianej mgły.

Etiudy:

byłam niemal jeszcze dzieckiem – powiedzcie mi fale
usuń się – róża nad róże
kamikadze – inger – dajcie jałmużnę
odlot – żądza grabieży
ptaki mnie widziały – woda pluszcze o łydki
ofelia której nie chciała rzeka
Pion

Teksty:
Manna, Szekspira, Andersena, Nietzschego, Churchilla, Müllera
Pieśni:
kantyki z średniowiecznych zbiorów „Cantigas de Amigo”i „Cantigas de Santa Maria”, lament południowowłoski, współczesna pieśń koreańska

Wstecz