| Założenia ogólne |
|
Linie programowe Rada Instytutu Grotowskiego Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu jest miejską instytucją kultury realizującą przedsięwzięcia artystyczne i badawcze, które odpowiadają na wyzwania postawione przez praktykę twórczą Jerzego Grotowskiego.  Instytut powstał na bazie Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, istniejącego od 1989 roku i działającego w siedzibie Teatru Laboratorium na Rynku Starego Miasta we Wrocławiu oraz w Brzezince koło Oleśnicy. Zmiana nazwy i statutu, która nastąpiła 28 grudnia 2006 roku, wiąże się z poszerzeniem i rozwinięciem działalności Ośrodka. Instytut kontynuuje jego linię programową, kładąc mocniejszy nacisk na przedsięwzięcia o charakterze edukacyjnym, promotorskim i wydawniczym. Równe akcentowanie wszystkich pól działalności jest niezbędne dlatego, że tylko poprzez silniejsze zwrócenie się w stronę edukacji i poczynań artystycznych ludzi młodych Instytut Grotowskiego ma szansę zachować charakter miejsca żywego – inicjującego i stymulującego wzrost młodego pokolenia artystów i ludzi kultury. Instytut Grotowskiego jest bezpośrednim i jedynym sukcesorem prac i majątku Ośrodka Grotowskiego, zachowując charakter jednostki realizującej przedsięwzięcia w domenach kultury, sztuki i edukacji w oparciu o różne formy działalności. Jest swoistym narzędziem umożliwiającym pracę nad sobą i pracę sobą.Należy podkreślić, że nowa nazwa koresponduje z nazwą placówki funkcjonującej w latach 1965–1984 pod adresem Rynek-Ratusz 27 we Wrocławiu.  Z chwilą przeniesienia swej pracy do Wrocławia Grotowski obok nazwy „Teatr Laboratorium” (wtedy jeszcze „13 Rzędów”, człon ten usunięto na początku 1967 roku) umieścił „Instytut Badań Metody Aktorskiej”, skrócony później, w 1970 roku, do „Instytutu Aktora” (w połowie lat siedemdziesiątych stosowano również nazwę „Instytut Laboratorium”, zmiany tej nie przeprowadzono jednak pod względem formalnym). Takie rozwiązanie umożliwiało Jerzemu Grotowskiemu prowadzenie „badań praktycznych nad prawidłami technicznymi sztuki teatru, w którego centrum zainteresowań leżała technika twórcza aktora” i uwalniało go od konieczności produkowania przedstawień. Dzięki temu wzmocniona i rozwinięta została działalność badawczo-studyjna, co zaowocowało historyczną przemianą teatru XX wieku. |