Pod hasłem „zła reżyseria” rozumiemy taki model artystycznej kreacji, który wyrazu poszukuje w jawnym naruszeniu/przekroczeniu rzemieślniczych i estetycznych rygorów, decydujących o klasyfikacji danego dzieła jako profesjonalnego, poprawnie wykonanego. W grę wchodzi szereg rozmaitych gestów, które zmierzają do demontażu dramatycznej struktury przedstawienia poprzez włączenie w jej obręb form niegotowych, niepełnych, ułomnych, takich, które w powszechnym odczuciu uchodzą za nietwórcze, nieporządne, nieeleganckie – lub po prostu chybione.

     Dzieła, o których myślimy, podejmują często obrazoburczą grę  z przyzwyczajeniami odbiorczymi, zmuszając do rewizji obiegowych przekonań  o tym, na czym polega „dobra” sztuka teatru. „Zła reżyseria” jako strategia artystyczna jest sposobem poszukiwania nowego języka teatralnego na drodze radykalnego odrzucenia estetycznego i rzemieślniczego kanonu, który okazuje się niewystarczający w wyrażeniu prawdy o człowieku.

     Nasz panel jest reakcją na to, co obserwujemy we współczesnym polskim teatrze. W naszym odczuciu szereg najciekawszych, najbardziej inspirujących zjawisk artystycznych wykorzystuje wyżej naszkicowany model strategii twórczej – i z tego tytułu zjawiska te bywają niezrozumiane, lekceważone, odrzucane.

     W panelu wezmą udział Małgorzata Dziewulska, Michał  Borczuch, Michał Zadara oraz członkowie redakcji „Didaskaliów”  Anna R. Burzyńska i Marcin Kościelniak. Liczymy, że w trakcie spotkania uda się stworzyć taki punkt widzenia i taki język, który pozwoli otworzyć nową perspektywę w mówieniu o zjawisku „złej reżyserii”.