Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty
 




Autor:
Zbigniew Osiński
Wydawnictwo: słowo/obraz terytoria
Rok wydania:  2009, wydanie 2, zmienione
ISBN: 978-83-7453-915-9
Format: 165x225mm
Liczba stron: 440
Rodzaj oprawy: miękka
Cena: 50 zł


 

Publikacja przygotowana we współpracy z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego
we Wrocławiu, w ramach realizacji programu Roku Grotowskiego 2009


    

Czym jest „laboratorium”  dla Grotowskiego? Nie jest ono jedynie czymś zewnętrznym i formalnym. Wprost przeciwnie: stanowi o sensie jego pracy, odnosi się do jej esencji. Bez „laboratorium” nie można w ogóle sensownie mówić o prowadzonych przezeń badaniach i poszukiwaniach. Tak w przeszłości, jak i obecnie. Nie istnieje w konsekwencji nic takiego, jak podział na praktykę Grotowskiego”  i jakąś „teorię Grotowskiego” (czy jak to nazwać?). Ostatecznie cała jego „filozofia” i „światopogląd” to były zawsze i są również obecnie: praktyka, praktykowanie, badanie, doświadczanie, niekiedy odkrywanie.


Zbigniew Osiński – teatrolog, profesor zwyczajny na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Projektodawca i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 roku Ośrodka Badań  Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, w latach 1991–2004 dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki. Wydawca pism Jerzego Grotowskiego (wspólnie z Januszem Deglerem), Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego. Najważniejsze książki: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesny (1972), Grotowski i jego Laboratorium (1980) – edycja amerykańska Grotowski and His Laboratory (1986), Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice (1993), Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni” k rituálnym hrám (1995), Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty (1998), Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski (2003), Nazwał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim (2005) oraz dwutomowe Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku (tom 1: Kronika, tom 2: Studia).