Znajdujesz się™ na archiwalnej stronie Instytutu Grotowskiego działają…cej do 21 marca 2016. Aktualna strona dostę™pna jest pod adresem: www.grotowski-institute.art.pl.
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
  • Polish
  • English
Rynek-RatuszBrzezinkaNa Grobli
                                                              
Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji



Tytuł: Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji. Kontynuacje, zerwania, transformacje

Autor: Katarzyna Osińska

Wydawnictwo: słowo/obraz terytoria

Data wydania: Gdańsk 2009  

ISBN: 978-83-7453-947-0

Format: 235x1650 mm  

Liczba stron: 400

Rodzaj oprawy: miękka

Cena: 42,00 zł


"Tradycja w teatrze rosyjskim XX wieku stanowiła niepodważalny komponent niemal całej rodzimej kultury scenicznej. Podczas gdy zjawiska teatralne z pierwszych trzech  dziesięcioleci minionego stulecia powstawały w  wyniku podważania zastanych norm, w polemice z nimi, to następne dekady w historii rosyjskiej sztuki scenicznej jawią się jako tradycjonalistyczne. Teatr epoki radzieckiej ominęła fala zdarzeń związanych z tak zwaną drugą reformą teatru, z kontrkulturą, z zachodnią awangardą lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Ponieważ nie przenikały doń inne wzory kultury, wzory tradycyjne pozostawały niezagrożone i w związku z tym nie podlegały refleksji, a tym bardziej krytyce. Można powiedzieć, że dla teatru radzieckiego jako tradycjonalistycznego paradoksalnie tradycja nie stanowiła przedmiotu dyskusji. Stąd problematyka związana z napięciem między tym, co zastane a tym, co nowe, między tradycjonalizmem a innowacyjnością (przy całej względności tych pojęć) wyraźniej dostrzegalna jest w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku, a także w dekadach ostatnich". (fragment książki)

Katarzyna Osińska
– w 1983 roku ukończyła filologię rosyjską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1992  jest pracownikiem naukowym w Instytucie Slawistyki PAN w Warszawie. Zajmuje się teatrem rosyjskim XX wieku, a w szczególności jego studyjnym nurtem. Opublikowała następujące książki: Leksykon teatru rosyjskiego XX wieku (1997); Studio w rosyjskiej kulturze teatralnej XX wieku. Wybrane zagadnienia (1997); Klasztory i laboratoria. Rosyjskie studia teatralne: Stanisławski, Meyerhold, Sulerżycki, Wachtangow (2003); Jewgienij Wachtangow – co zostaje po artyście teatru? (wstęp, kronika, redakcja; 2008). Napisała także rozdziały o dramaturgii rosyjskiej do Historii literatury rosyjskiej XX wieku pod redakcją Andrzeja Drawicza (1997, wyd. 2: 2002). Interesuje się też rosyjskim teatrem najnowszym. Publikowała w czasopismach i tomach zbiorowych w Polsce, Rosji.