Cesarskie Cięcie – poszukiwania objęte tą nazwą to próba dotknięcia tematu samobójstwa. Struktura muzyczna przedstawienia powstaje w oparciu o tradycyjne pieśni żeńskie, wątki muzyki hiszpańskiej, korsykańskiej, bułgarskiej, rumuńskiej, islandzkiej i czeczeńskiej. W warstwie literackiej praca odwołuje się do twórczości Aglaji Veteranyi. Pierwszy pokaz pracy nad spektaklem, noszący tytuł Cesarskie cięcie. Próby odbył się 18 i 19 maja 2007 roku podczas festiwalu Fabbrica Europa we Florencji. Teatr ZAR jednocześnie rozpoczął przygotowania do kolejnego projektu, noszącego tytuł Anhelli. Inkantacje.

Na temat spektaklu Cesarskie cięcie, który nosi podtytuł Próby o samobójstwie czytamy:
„Niech mówi Albert Camus: «Jest tylko jeden problem filozoficzny prawdziwie poważny: samobójstwo. Orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu, by je przeżyć, to odpowiedzieć na fundamentalne pytanie. Reszta – czy świat ma trzy wymiary, czy umysł ma dziesięć czy dwanaście kategorii – przychodzi później. To są gry; najpierw trzeba odpowiedzieć». (Samobójstwo i absurd)

Tytuł spektaklu jest w swej istocie metaforą potrzeby samobójstwa i stanu samobójczego – siły fatalnej, siły zbawiennej, trzymającej każdego przy życiu. To rzecz o możliwej i koniecznej zdolności przedłużania własnego oddechu, w chwili, kiedy w żyłach czuje się kawałki szkła, które jeszcze nie zdołały dotrzeć do serca.

Podstawowa linia struktury muzycznej spektaklu zbudowana została w oparciu o wielogłosowe pieśni korsykańskie, w które wpleciono wątki bułgarskie, rumuńskie, islandzkie i czeczeńskie. Energia opracowanej muzyki wiele też zawdzięcza Erikowi Satie i jego rozpoznaniu siły, jaką niesie każda kropla dźwięku. Tradycyjny materiał muzyczny przetworzono tu jednak w formę współczesną i dopełniono intensywną partyturą ruchową. Nie potrafimy powiedzieć, ile spektakl zawdzięcza Agłaji Veteranyi”.

Zob. recenzje i omówienia:

• Bryś Marta: Ze szkła powstałeś, w szkło się obrócisz, „Nowa Siła Krytyczna” 2008, z 29 lutego.

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/52048.html

• Kamińska Katarzyna: Gry ze śmiercią, „Gazeta Wyborcza. Wrocław” 2007, z 21 grudnia, s. 11.

• Kosiński Dariusz: Komuna i szczelina, „Didaskalia. Gazeta Teatralna” 2008 nr 83 (luty), s. 65–69.

• Kucharski Krzysztof: Coś dla niedoszłych samobójców, „Polska Gazeta Wrocławska” 2008 nr 11, z 15 stycznia

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/49881.html 

• Wysocki Tomasz: Śmierć jest tajemnicą, „Gazeta Wyborcza”, Wrocław 2007 nr 292, z 14 grudnia

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/48753.html